Κυριακή Δ’ Ματθαίου Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος [Ρωμ. 6, 18-23]

 «Ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ (: Κι έτσι, αφού ελευθερωθήκατε από την αμαρτία, γίνατε δούλοι στην αρετή)» [Ρωμ. 6, 18]. Εδώ δείχνει δύο δωρεές του Θεού, και την απελευθέρωση από την αμαρτία, και την υποδούλωση στην αρετή, πράγμα που είναι καλύτερο από κάθε ελευθερία. Γιατί ο Θεός έκανε το ίδιο, όπως θα έκανε κάποιος αν, παραλαμβάνοντας ένα ορφανό παιδί που μεταφέρθηκε από τους βαρβάρους στην χώρα τους, δεν το ελευθέρωνε μόνο από την αιχμαλωσία, αλλά και γινόταν γι΄ αυτό πατέρας προνοητικός και το ανέβαζε στην πιο μεγάλη τιμή. Αυτό ακριβώς έγινε και σε μας. Γιατί όχι μόνον μας ελευθέρωσε από τα παλαιά κακά, αλλά και σε αγγελική ζωή μας οδήγησε, και άνοιξε για μας δρόμο άριστης διαγωγής, αφού μας παρέδωσε στην ασφάλεια της αρετής, θανάτωσε τα παλαιά κακά, νέκρωσε τον παλαιό μας άνθρωπο και μας οδήγησε στην αιώνια ζωή[…].

***

[Oμιλία ΙΓ΄:] «Ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν. ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν, οὕτω νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν (: Μεταχειρίζομαι ανθρώπινο τρόπο εκφράσεως εξαιτίας της αδυναμίας της ανθρώπινης φύσεώς σας, η οποία είναι ακόμα σαρκική και γι’ αυτό η άσκηση της αρετής σάς φαίνεται δουλεία. Όπως δηλαδή προσφέρατε τα μέλη σας σκλάβα στην αμαρτία, που κάνει τον άνθρωπο ακάθαρτο και παραβάτη του νόμου, για να διαπράττετε την ανομία, έτσι τώρα να προσφέρετε τα μέλη σας δούλα στην ενάρετη ζωή, για να προοδεύσετε σε αγιότητα)» [Ρωμ. 6, 19].

Επειδή ζήτησε μεγάλη προσοχή στον τρόπο της ζωής τους, προτρέποντάς τους να είναι νεκροί ως προς τον κόσμο, να έχουν πεθάνει ως προς την κακία και να μένουν ακίνητοι στην διάπραξη των αμαρτημάτων, και φαινόταν πως έλεγε κάτι μεγάλο και βαρύ και που ξεπερνάει την ανθρώπινη φύση, θέλοντας να δείξει, ότι δεν απαιτεί τίποτε το υπερβολικό, ούτε όσο έπρεπε σε εκείνον που απόλαυσε τόσο μεγάλη δωρεά, αλλά και υπερβολικά μέτριο και ελαφρύ, το αποδεικνύει από τα αντίθετα, και λέγει «Ομιλώ με ανθρώπινο τρόπο εκφράσεως». Σαν να έλεγε «από ανθρώπινες σκέψεις, απ’ αυτά που συνήθως γίνονται». Ή λοιπόν αυτό, ή το μέτριο φανερώνει με την ονομασία του ανθρώπινου. Γιατί και αλλού λέγει: «Πειρασμὸς ὑμᾶς οὐκ εἴληφεν εἰ μὴ ἀνθρώπινος (: Δεν σας κατάλαβε μέχρι τώρα πειρασμός μεγάλος, αλλά κάθε πειρασμός που αντιμετωπίσατε ήταν προσωρινός και ανάλογος με τις ανθρώπινες δυνάμεις σας)» [Α΄ Κορ. 10, 13], δηλαδή, ανάλογος προς τις δυνάμεις του ανθρώπου και μικρός. «Ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν, οὕτω νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν (: Όπως δηλαδή προσφέρατε τα μέλη σας σκλάβα στην αμαρτία, που κάνει τον άνθρωπο ακάθαρτο και παραβάτη του νόμου, για να διαπράττετε την ανομία, έτσι τώρα να προσφέρετε τα μέλη σας δούλα στην ενάρετη ζωή, για να προοδεύσετε σε αγιότητα)» [Ρωμ. 6, 19]. «Αν και υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους κυρίους, αλλά όμως απαιτώ το ίσο μέτρο της δουλείας. Γιατί έπρεπε βέβαια και πολύ περισσότερο να προσφέρετε, και τόσο περισσότερο, όσο και αυτή η εξουσία είναι μεγαλύτερη και καλύτερη από εκείνη. Αλλά όμως δεν απαιτώ τίποτε περισσότερο εξαιτίας της αδυναμίας σας».
 

 

Κυριακή δ Ματθαίου Η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., ομιλία Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, εις τον εκατόνταρχον. Η Ευαγγελική Περικοπή της Θείας Λειτουργίας. Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: Η.5 – 13.

  Τω καιρώ εκείνω, εισελθόντι τω Ιησού εις Καπερναούμ, προσήλθεν αυτώ εκατόνταρχος, παρακαλών αυτόν και λέγων: «Κύριε, ο παίς μου βέβληται εν τη οικία παραλυτικός, δεινώς βασανιζόμενος.» Και λέγει αυτώ ο Ιησούς: «εγώ ελθών θεραπεύσω αυτόν.» Και αποκριθείς ο εκατόνταρχος έφη: «Κύριε, ουκ ειμί ικανός ίνα μου υπό την στέγην εισέλθης. Αλλά μόνον ειπέ λόγω, και ιαθήσεται ο παίς μου. Και γάρ εγώ άνθρωπός ειμι υπό εξουσίαν, έχων υπ’ εμαυτόν στρατιώτας, και λέγω τούτω, πορεύθητι, και πορεύεται” και άλλω, έρχου, και έρχεται”
και τω δούλω μου, ποίησον τούτο, και ποιεί.» Ακούσας δέ ο Ιησούς εθαύμασε και είπε τοις ακολουθούσιν: «αμήν λέγω υμίν, ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον! Λέγω δέ υμίν, ότι πολλοί απο ανατολών και δυσμών ήξουσι και ανακλιθήσονται μετά Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ εν τη βασιλεία των ουρανών, οι δέ υιοί της βασιλείας εκβληθήσονται εις το σκότος το εξώτερον. Εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων.» Και είπεν ο Ιησούς τω εκατοντάρχω: «ύπαγε, και ως επίστευσας γενηθήτω σοι.» Και ιάθη ο παίς αυτού εν τη ώρα εκείνη.
Απόδοση.
Την εποχή εκείνη, καθώς μπήκε ο Ιησούς στην Καπερναούμ, τον πλησίασε ένας εκατόνταρχος, που τον παρακάλεσε λέγοντας: «Κύριε, ο δούλος μου είναι κατάκοιτος στο σπίτι, παράλυτος, και υποφέρει φοβερά». Και ο Ιησούς του λεει: «Εγώ θα έρθω και θα τον θεραπεύσω». Ο εκατόνταρχος του αποκρίθηκε: «Κύριε, δεν είμαι άξιος να σε δεχτώ στο σπίτι μου• πες όμως μόνο ένα λόγο, και θα γιατρευτεί ο δούλος μου. Κι εγώ είμαι άνθρωπος κάτω από εξουσία κι έχω στρατιώτες στη διοίκησή μου• λεω στον ένα “πήγαινε” και πηγαίνει, και στον άλλο “έλα” και έρχεται, και στο δούλο μου “κάνε αυτό” και το κάνει». Όταν τον άκουσε ο Ιησούς, θαύμασε κι είπε σ’ όσους τον ακολουθούσαν: «Σας βεβαιώνω πως τόση πίστη ούτε ανάμεσα στους Ισραηλίτες δε βρήκα. Και σας λεω πως θα ‘ρθουν πολλοί από ανατολή και δύση και θα καθίσουν μαζί με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ στο τραπέζι της βασιλείας των ουρανών, ενώ οι κληρονόμοι της βασιλείας θα πεταχτούν έξω στο σκοτάδι• εκεί θα κλαινε, και θα τρίζουν τα δόντια τους». Ύστερα είπε στον εκατόνταρχο ο Ιησούς: «Πήγαινε, κι ας γίνει αυτό που πίστεψες». Και γιατρεύτηκε ο δούλος εκείνη την ώρα.
Επιμέλεια κειμένων, Ιωάννης Τρίτος.
Ομιλία ΚΣΤ του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, εις τον εκατόνταρχον.
Σε όλο το Ευαγγέλιο του Χριστού βλέπει κανείς πόσο αφοσιωμένος ήταν σ’ Αυτόν ο λαός. Διότι και όταν ομιλούσε τον άκουγαν σιωπηλοί, χωρίς να παρεμβαίνουν ούτε να διακόπτουν τη συνέχεια του λόγου του, ούτε και προσπαθούσαν να εύρουν αφορμή για να τον κατηγορήσουν όπως οι Φαρισαίοι. Αλλά και μετά τη διδασκαλία τον ακολουθούσαν πάλι με θαυμασμό. Συ όμως πρόσεξε, παρακαλώ, τη σύνεση του Κυρίου, πώς οικονομεί ποικιλοτρόπως την ωφέλεια των παρόντων, μεταβαίνοντας από τα θαύματα στους λόγους. Και πάλι, ερχόμενος από τους λόγους της διδασκαλίας στα θαύματα. Διότι και πριν ανεβεί στο όρος θεράπευσε πολλούς, προετοιμάζοντας το έδαφος για όσα θα έλεγε, αλλά και μετά την ολοκλήρωση της μακράς αυτής επί του όρους διδασκαλίας, πάλιν έρχεται σε θαύματα, επιβεβαιώνοντας τους λόγους με τα έργα του. Και επειδή εδίδασκε ως έχων εξουσίαν, για να μη νομισθεί ο τρόπος της διδασκαλίας του κομπασμός και αυθάδεια, κάνει το ίδιο και με τα έργα: θεραπεύει ως εξουσίαν έχων, για να μη θορυβούνται βλέποντάς τον να διδάσκει με αυτόν τον τρόπο, αφού με τον ίδιο τρόπο έκανε και τα θαύματα.

Η συμβολή των αγίων Αποστόλων στο έργο της Εκκλησίας Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Θεολόγος – Καθηγητής

  Στις 30 Ιουνίου η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει με ξεχωριστή λαμπρότητα τη Σύναξη των Δώδεκα Αποστόλων. Βεβαίως υπάρχουν και οι προσωπικές μνήμες τους σε διάφορες ημερομηνίες του έτους, αλλά με αυτόν τον συλλογικό εορτασμό τιμάται σύμπασα η χορεία των μεγάλων αυτών ανδρών, οι οποίοι ως συνεχιστές του σωτηριώδους έργου του Κυρίου επί της γης, έστρεψαν τον ρου της ιστορίας και άλλαξαν κυριολεκτικά την μορφή του κόσμου! Εμείς ως συνειδητό εκκλησιαστικό σώμα γνωρίζουμε την ανεκτίμητη προσφορά τους στην εδραίωση και επέκταση της Εκκλησίας στον κόσμο και γι’ αυτό με την ευκαιρία της σεπτής τους εορτής τους εναποθέτουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες μας.
Οι ιερές μορφές τους είναι ιστορημένες σε περίοπτες θέσεις στους ναούς μας και η μνεία και αναφοράς τους στις ιερές ακολουθίες είναι συχνές, διότι αυτοί αποτελούν τη σπουδαιότερη αγιολογική χορεία της Εκκλησίας μας. Χάρη στο δικό τους τιτάνιο αγώνα, τις αφάνταστες προσωπικές τους θυσίες, θεμελιώθηκε η Εκκλησία στον κόσμο, μέσα σε ένα εξαιρετικά εχθρικό για την εν Χριστώ σωτηρία και αλήθεια περιβάλλον. Επισφράγισμα του έργου τους υπήρξε ο εμποτισμός του με το αίμα τους. Στο σύνολό τους έδωσαν και αυτή τη ζωή τους για τον ευαγγελισμό του κόσμου.
 

 

Στη μνήμη των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου

 

Εορταστικοί λόγοι - Ιερός Άμβων

28.06.2023

π. Αντώνιος Πινακούλας

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

1. Η θέση της γιορτής στο εκκλησιαστικό έτος

2. Αναφορά στην εορτή και αναγγελία του θέματος

1. Αγαπητοί αδελφοί, γιορτάζουμε σήμερα τους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Γιατί σαν σήμερα μαρτύρησαν για την πίστη του Χριστού. Η γιορτή τους, αν και ακίνητη, ολοκληρώνει τις εορτές του Πάσχα. Αρχίσαμε να προετοιμαζόμαστε γι’ αυτήν νηστεύοντας από την επομένη της Κυριακής των αγίων Πάντων.

2. Τι σημαίνει ότι οι άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος μαρτύρησαν για την πίστη του Χριστού; Για να απαντήσουμε σ’ αυτό το ερώτημα, χρειάζεται πρώτα να μάθουμε ποια είναι η μαρτυρία τους. Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο το επεισόδιο εκείνο όπου ο Χριστός ρωτάει τους μαθητές του τι νομίζουν οι άνθρωποι ότι είναι ο ίδιος και ποια γνώμη έχουν εκείνοι γι’ αυτόν. Κι εκεί ο Απόστολος Πέτρος ομολογεί και λέει ότι «Εσύ είσαι ο Υιός του ζωντανού Θεού». Αυτή ήταν η μαρτυρία του Αποστόλου Πέτρου. Ο ευαγγελιστής συνεχίζει γράφοντας ότι ο Χριστός τον επαίνεσε και του είπε ότι πάνω σ’ αυτό που είπες εγώ θα οικοδομήσω την Εκκλησία. Οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος και οι άλλοι αυτό μαρτύρησαν καθ’ όλη τη ζωή τους και γι’ αυτό το λόγο πέθαναν μαρτυρικά. Αυτή ήταν η μαρτυρία τους.

Β. Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1. Τι είναι μαρτυρία;

2. Το μαρτύριο των Αποστόλων

1. Τι σημαίνει ότι γίνομαι μάρτυρας του Χριστού; Όταν ο Χριστός ρώτησε τους μαθητές «Ποιος λένε οι άνθρωποι ότι είμαι εγώ;», εκείνοι του απάντησαν ότι «Λένε πως είσαι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, άλλοι ότι είσαι ο Ηλίας, άλλοι ότι είσαι ο Ιερεμίας ή ένας από τους προφήτες». Με λίγα λόγια του είπαν πως οι άνθρωποι είχαν την καλύτερη γνώμη για Εκείνον χωρίς να γνωρίζουν όμως την αλήθεια. Την αλήθεια τη γνώριζαν μόνο οι Απόστολοι. Όταν ο Πέτρος του είπε ότι «Εσύ είσαι ο Υιός του ζωντανού Θεού», ο Χριστός τον διαβεβαίωσε ότι αυτό του το αποκάλυψε ο ίδιος ο ουράνιος Πατέρας. Ότι δηλαδή αυτό είναι ένα μυστικό που του το μαρτύρησε ο ίδιος ο Θεός. Αυτό το μυστικό δεν το μάθανε οι Μαθητές τυχαία. Δεν το άκουσαν κάπου που κυκλοφορούσε σαν είδηση. Διαβάζουμε στην προς Εβραίους επιστολή για τους αγίους της Παλαιάς Διαθήκης ότι «ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες διά της πίστεως» (Εβρ. 11, 39). Για όλους αυτούς δίδεται η μαρτυρία ότι ήταν πιστοί. Και βέβαια εκείνος που μαρτυρεί για την πίστη των αγίων περισσότερο από όλους είναι ο ίδιος ο Θεός. Αυτός είναι ο απόλυτος και μοναδικός μάρτυρας πάντων των ανθρώπων και πάντων των γεγονότων. Η πίστη λοιπόν των μαθητών στο πρόσωπο του Χριστού ήταν η προϋπόθεση της αποκάλυψης του Θεού Πατέρα. Πίστεψαν ότι ο Χριστός είναι αυτός που περίμεναν και σιγουρεύτηκαν ότι είναι ίδιος που θα ξανάρθει.

Τι περιέχει το μυστικό; Πρώτα απ’ όλα περιέχει το τι είναι ο Χριστός και πως διακρίνεται από οποιονδήποτε άλλον. Το δεύτερο που περιέχει είναι μία απαίτηση που προκύπτει από το ίδιο το μυστικό γι’ αυτόν που το μαθαίνει. Το μυστικό αυτό πρέπει να το μάθουν και άλλοι. Εάν είναι δυνατόν, όλοι οι άνθρωποι. Αυτό το μυστικό δεν είναι σαν τα άλλα μυστικά, που όποιος τα μαθαίνει τα κρύβει για να μην τα μάθουν άλλοι. Επίσης όποιος το μαθαίνει δεν το μαθαίνει σαν είδηση ή σαν πληροφορία, αλλά όπως το έμαθε ο απόστολος Πέτρος: ως αποκάλυψη του Θεού Πατέρα. Έτσι όσοι και αν το μάθουν, αυτό θα παραμένει μυστικό, επειδή είναι μυστικός ο τρόπος που αποκαλύπτεται. Όσο και αν το γνωρίσουν, αυτό θα παραμένει άγνωστο εάν καθένας που το γνωρίζει δεν το ζήσει προσωπικά, εάν δεν το βιώσει βαθιά με την καρδιά του.

Το κήρυγμα της Κυριακής: Αποστόλων Πέτρου & Παύλου

 Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης
«Ποίοις πνευματικοῖς ᾄσμασιν ἐπαίνέσωμεν Πέτρον καί Παῦλον;». Εορτάζουν
σήμερα «οἱ τῶν Ἀποστόλων πρωτόθρομοι καί τῆς οἰκουμένης διδάσκαλοι», κι ιερός
υμνωδός της Εκκλησίας εκφράζει την απορία όλων μας: Με τι λόγια και με ποιους
ύμνους να πλέξουμε εγκώμια και να τιμήσουμε επάξια τους δύο Πρωτοκορυφαίους
Αποστόλους;
Κι η είναι η εορτή αυτή και η χαρά ένα γεγονός πολυσήμαντο και πολυδιάστατο για
τη θριαμβεύουσα και τη στρατευομένη Εκκλησία· για το επουράνιο και το επίγειο
θυσιαστήριο της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο.
Αν κάθε έθνος έχει τους ήρωες του και τους τιμά όπως τους αρμόζει, αν κάθε πόλη
έχει τους ευεργέτες της, που πολλά προσέφεραν σ’ αυτήν από πολύ αγάπη έτσι και
η Αγία μας Εκκλησία έχει τους δικούς της ήρωες. Τους ήρωες της πίστεως, της
αυταπάρνησης, της αρετής και της αγιότητας. Τα ονόματά τους γραμμένα με
χρυσά γράμματα στα δίπτυχα του ουρανού, είναι σύμβολα. Το άφθαστο μεγαλείο
τους ουράνιο.
Και σήμερα δύο απ’ αυτούς τους ήρωες μάς παρουσιάζει η Εκκλησία μας. Δύο
φωστήρες ολόλαμπροι του νοητού στερεώματος. Δύο μάρτυρες της πίστεως. Δύο
άσειστοι και αρραγείς στύλοι της Εκκλησίας. Δύο διδάσκαλοι της οικουμένης. Δύο
Απόστολοι του Κυρίου. Οι κορυφαίοι του χορού των Αποστόλων. Οι πρώτοι. Ο
Πέτρος και ο Παύλος.
 

Οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος

 

 
Θεολογία 
28.06.2023

Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος


– Ο Απόστολος Πέτρος



Ο κορυφαίος αυτός Απόστολος του Χριστού ήταν Ιουδαίος και ονομαζόταν Σίμων. Γεννήθηκε στην μικρή και άσημη πόλη τη Βησθαϊδά. Ο Πατέρας του ονομαζόταν Ιωνάς. Έζησε σε αφάνταστη φτώχεια και στερήσεις. Όμως μεγάλωσε σε περιβάλλον ευσέβειας. Οι γονείς του ανήκαν στους λιγοστούς πιστούς ευσεβείς Ιουδαίους της εποχής τους, οι οποίοι περίμεναν εναγώνια τον Μεσσία και την μεσσιανική εποχή κατά την οποία θα τερματίζονταν η κακοδαιμονία της ανθρωπότητας. Αυτή την πίστη και την ευσέβεια μετέδωσαν στα παιδιά τους. Γράμματα έμαθε ελάχιστα, προφανώς γνώριζε μόνο γραφή και ανάγνωση. Αδελφός του υπήρξε ο πρωτόκλητος Ανδρέας.



Μετά το θάνατο του πατέρα του ο Πέτρος νυμφεύτηκε την κόρη του Αριστοβούλου, ανεψιά του Αποστόλου Βαρνάβα, σε αντίθεση με τον Ανδρέα, ο οποίος δεν νυμφεύτηκε ποτέ. Έκαμε δύο παιδιά, ένα γιο και μια κόρη, των οποίων αγνοούμε τα ονόματα. Αγνοούμε επίσης και το όνομα της συζύγου του. Εγκαταστάθηκε στο σπίτι του πεθερού του στην Καπερναούμ και ασκούσε μαζί με τον αδελφό του Ανδρέα, το επάγγελμα του ψαρά στην παρακείμενη λίμνη της Γεννησαρέτ.








Μετά την σύλληψη του Ιωάννου του Βαπτιστού, ο Κύριος πήγε στα μέρη της Γαλιλαίας, στις περιοχές γύρω από την μαγευτική λίμνη, για να κηρύξει το ευαγγέλιο της σωτηρίας του κόσμου. Εκεί συνάντησε τους περισσότερους από τους μαθητές του, ψαράδες το επάγγελμα, τους οποίους κάλεσε να γίνουν στο εξής «αλιείς ανθρώπων» (Ματθ.4,20), συνεργοί Του στο έργο της σωτηρίας του κόσμου.
 

 

 

Η παράδοση των αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης

 Ο μέγας των Εθνών Απόστολος, ο απόστολος Παύλος, όταν ήλθε εδώ στην ευλογημένη πατρίδα μας – τρεις φορές που πέρασε από εδώ, και εδώ στη Μακεδονία, την περπάτησε και την αγίασε – τι κήρυξε; Τον Χριστό κήρυξε. Τι κήρυξε στους Θεσσαλονικείς; Τον Χριστό. Τι κήρυξε στη Βέροια; Τον Θεάνθρωπο Χριστό. Τι κήρυξε στους Κορινθίους; Τον Χριστό. Τι κήρυξε σπιθαμή προς σπιθαμή στον τόπο μας; Τον Χριστό, τον Θεάνθρωπο.

Και από τον απόστολο Παύλο και από τον απόστολο Πέτρο παραλάβαμε και εμείς την πίστη του Θεανθρώπου Χριστού. Και αυτή είναι η πίστη της Εκκλησίας, αυτή είναι το θεμέλιο της Εκκλησίας, αυτή είναι η παράδοση της Εκκλησίας, την οποία παρέλαβε, ζει και παραδίδει η Εκκλησία· ο Θεάνθρωπος Χριστός.

Αυτή την παράδοση παραλάβαμε και εμείς εδώ στο Άγιον Όρος. Διότι εάν κρίνουμε το πνεύμα του Αγίου Όρους, τη ζωή του Αγίου Όρους, τη λατρεία του Αγίου Όρους, την προσευχή του Αγίου Όρους, τη λειτουργία του Αγίου Όρους, τα πάντα του Αγίου Όρους, αυτά είναι: Ο Ιησούς Χριστός κέντρο της ζωής μας. Ο Ιησούς Χριστός ρυθμιστής της ζωής μας. Ο Ιησούς Χριστός σκοπός της ζωής μας. Ο Ιησούς Χριστός αρχή της ζωής μας. Ο Ιησούς Χριστός «τα πάντα εν πάσι» (Εφ. 1:23).
 

 

Των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου

 Των δύο μεγάλων και κορυφαίων αποστόλων του Χριστού, του Πέτρου και του Παύλου, τη μνήμη εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας. Προς αυτούς τους δύο μεγάλους άνδρας της θα αποτίσει τον οφειλόμενο φόρο της τιμής και της ευγνωμοσύνης για την ανυπολόγιστα μεγάλη συμβολή τους στο έργο της διαδόσεως της χριστιανικής πίστεως και της εδραιώσεως της Εκκλησίας μας. Στις εικόνες των ζωγραφίζονται οι δύο απόστολοι να κρατούν την Εκκλησία, που συμβολικά εικονίζεται με ένα μικρό βυζαντινό ναό. Γιατί και οι δύο αυτοί απόστολοι υπήρξαν πράγματι οι στύλοι και οι ακρογωνιαίοι λίθοι, επάνω στους οποίους οικοδομήθηκε το ιερό ίδρυμα της Εκκλησίας του Χριστού. Και συνημμένοι και οι δύο σε μία εορτή, εικονισμένοι σε μία εικόνα, συμβολίζουν την ενότητα της πίστεως, την ενότητα της Εκκλησίας, που απετελέσθη από ετερογενή στοιχεία, την περιτομή-τους Εβραίους – προς τους όποιους εστράφη το ιεραποστολικό έργο του Πέτρου, και τα έθνη-τους ειδωλολάτρες – για τον εκχριστιανισμό των οποίων κοπίασε ο απόστολος των Εθνών, ο Παύλος. Αυτός ακριβώς ήταν και ο λόγος που προκάλεσε τη σύσταση κοινής εορτής των δύο κορυφαίων, όταν το έτος 258 στις 29 Ιουνίου ο πάπας Σΐξτος ο Β’ μετεκόμιζε τα οστά των στην κατακόμβη του αγίου Σεβαστιανού της Ρώμης. Και ήταν τόσο επιτυχής η συζυγία αυτή, ώστε πολύ γρήγορα η εορτή αυτή έγινε παγκόσμιος, εορταζομένη «εν πάσαις ταις κατά τόπον αγίαις του Θεού εκκλησίαις». Οι άλλες εορτές των αποστόλων και αυτή η μνήμη του θανάτου των επισκιάσθηκαν από την νέα εορτή. Γι’ αυτό και σπάνια θα βρει κανείς ναό τιμώμενο στο όνομα ενός μόνο από τους δυο κορυφαίους και εικόνα που να εικονίζει τον ένα μόνο από αυτούς. Αντιθέτως δεν υπάρχει πόλις ή χωριό που να μη έχει ναό ή παρεκκλήσιο επ’ ονόματι των δύο μεγάλων αποστόλων. Άπειρες είναι οι εικόνες τους. Κοινή η τιμή, κοινή η προσκύνηση, κοινός ο εορτασμός, όπως κοινό ήταν το έργο τους και κοινή η αποστολή τους και κοινή η δόξα τους.