Στο κήρυγμά του, εξ αφορμής της ανθοφορούσης φύσεως της πέριξ των Αποικίων περιοχής, ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος Β΄ αναφέρθηκε στην συνανάσταση της κτίσεως μαζί με την Ανάσταση του Κυρίου, καθώς η πτώση του ανθρώπου είχε συμπαρασύρει και τη φύση στη φθορά, αναλύοντας το περιεχόμενο του ψαλμικού "χορευέτω η κτίσις".
Τόνισε δε ότι η φύση και το περιβάλλον είναι το κοινό μας σπίτι, ο χώρος μέσα στον οποίο και από τον οποίο ζούμε και στον οποίο, μετά το βιολογικό μας θάνατο επιστρέφουμε, γι' αυτό και έχουμε χρέος έναντι του Θεού-Δημιουργού, αλλά και έναντι των μελλούμενων γενεών να τον διαφυλάσσουμε και να τον προστατεύουμε.
