Κυριακή Α΄ Λουκᾶ (Λουκ. ε΄. 1-11) Θεοφυλάκτου Ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας

«Τὸν ἐστρίμωχναν τὰ πλήθη, γιὰ ν’ ἀκούσουν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ κι αὐτὸς στεκόταν κοντὰ στὴ λίμνη Γενησαρέτ. Εἶδε δυὸ βάρκες ἀραγμένες στὴν ἀκρολιμνιά· οἱ ψαράδες πιὸ κεῖ ἔπλυναν τὰ δίχτυα τους. Μπῆκε σὲ μιὰ ἀπ’ αὐτὲς ποὺ ἦταν τοῦ Σίμωνα καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ ξεμακρύνη λίγο ἀπὸ τὴ στεριά. Κι ἀφοῦ κάθισε ἄρχισε νὰ διδάσκη τὸν κόσμο μέσ’ ἀπὸ τὴ βάρκα. Ὅταν τέλειωσε εἶπε στὸ Σίμωνα· Γύρισε στ’ ἀνοιχτὰ καὶ ρίξετε τὰ δίχτυα γιὰ ψάρεμα.

Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης Δεν υπάρχει χώρος

Δεν υπάρχει χώρος παραμονής στη Βασιλεία των ουρανών γι’ αυτούς, που στην ψυχή τους δεν έχουν χώρο Αγάπης για τους εχθρούς τους.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Ἡ Ἐξομολόγηση ἐλευθερώνει ἀπό τήν ἁμαρτία Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης

Με το μυστήριο της Μετανοίας ο Θεός με τη χάρη Του δίνει ένα τέλος στην αμαρτία μας επί της γης, ώστε να μη μας συνοδεύει στην αιωνιότητα. Διότι, εάν δεν εξομολογηθούμε, η αμαρτία μας θα μας συνοδεύει στην αιωνιότητα.
Ενώ, εάν εξομολογηθούμε, η αμαρτία μας θα συγχωρηθεί, θα απαλειφθεί και θα μας συνοδεύει μόνο το καλό που κάνουμε και όχι το κακό.

Τι μεγάλη παρηγορία και τι ελπίδα! Να ξέρουμε όλοι που καθημερινά αμαρτάνουμε, ότι ο Θεός σβήνει, από αγάπη, το κακό που κάνουμε, εάν ειλικρινά μετανοούμε, και αφήνει να μας συνοδεύει μόνο το καλό. Πόση, αλήθεια, είναι η πατρική αγάπη και συγκατάβαση του Θεού στον άνθρωπο! Επειδή δε το κακό λαμβάνει τέλος μετά την εξομολόγηση και δεν μας συνοδεύει πλέον, οι δαιμονισμένοι φανερώνουν τις αμαρτίες των μη εξομολογηθέντων ανθρώπων, ποτέ όμως όσων έχουν εξομολογηθεί.

Οι τρεις τρόποι

Υπάρχουν τρεις τρόποι για να κερδίσουμε τη σωτηρία μας:

Ο ΠΡΩΤΟΣ, να μην αμαρτάνουμε.

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ, να δείχνουμε ειλικρινή μετάνοια.

Ο ΤΡΙΤΟΣ, αν δεν μετανοήσαμε πραγματικά, να υπομείνουμε τις συμφορές που θα μας βρουν».

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Γηρατειά (Αποφθέγματα)

«Γερνώντας κανείς γίνεται πιο τρελός και πιο σοφός.»
Φρανσουά Ντε Λα Ροσφουκό
«Γηράσκω αεί διδασκόμενος.»
Σωκράτης
«Είδε ποτέ κανείς γέρο που να μην επαινεί τα παλιά χρόνια και να μην κατακρίνει τα καινούρια;»
Μισέλ Ντε Μοντέν
«Είναι μάταιο για τους γέροντες να προσκαλούν το θάνατο και να παραπονιούνται για τα γηρατειά και το μάκρος της ζωής, αφού όταν ο θάνατος φτάσει κανένας δεν είναι διατεθειμένος να πεθάνει και τότε παραδέχεται ότι τα γηρατειά δεν είναι βαρύτερα απ' το θάνατο.»
Ευριπίδης
«Κάθε άνθρωπος θέλει να ζήσει πολύ, μα κανένας να γίνει γέρος.»
Τζόναθαν Σουίφτ
«Κανένας δεν αγαπάει τη ζωή τόσο πολύ όσο ο γέρος.»
Σοφοκλής
«Λένε πως ο γέρος είναι δυο φορές παιδί.»
Ουίλιαμ Σέξπιρ

Πώς γεννιέται η αγάπη στο Θεό

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα, έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φέρνει στην ψυχή το φωτισμό της γνώσεως.

Όποιος αγαπάει το Θεό, δεν μπορεί να μην αγαπήσει και κάθε άνθρωπο σαν τον εαυτό του, αν και τον δυσαρεστούν τα πάθη εκείνων που δεν έχουν ακόμα καθαριστεί. Γι’ αυτό και χαίρεται με αμέτρητη και ανέκφραστη χαρά όταν αυτοί επιστρέφουν και διορθώνονται.

Όποιος βλέπει και ίχνος μόνο μίσους μέσα στην καρδιά του για οποιονδήποτε άνθρωπο και για οποιοδήποτε φταίξιμο του, αυτός έχει αποξενωθεί τελείως από την αγάπη στο Θεό. Γιατί η αγάπη στο Θεό δεν ανέχεται καθόλου το μίσος εναντίον του ανθρώπου.

Δεν έχει ακόμα τέλεια την αγάπη όποιος αλλάζει διάθεση απέναντι στους ανθρώπους ανάλογα με τις διαθέσεις εκείνων, τον ένα για παράδειγμα τον αγαπάει και τον άλλον τον μισεί, ή τον ίδιο άνθρωπο άλλοτε τον αγαπάει και άλλοτε τον μισεί για τις ίδιες αιτίες.

Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού
Από το βιβλίο «Μικρός Ευεργετινός», Ι.Μ. Παρακλήτου

Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωση τοῦ Σταυροῦ -Anthony Bloom Πηγή: http://kirigmata.blogspot.com/2014/09/anthony-bloom.html#ixzz4rGZ6wM9D

Στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Τὴν ἡμέρα ποὺ θυμόμαστε τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, πρέπει νὰ δίνουμε ἰδιαίτερη προσοχὴ σ’ ὅ,τι εἶναι ἡ Θεϊκὴ ἀγάπη. Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο ποὺ θυσίασε τὸν Μονογενῆ του Υἱό, ὥστε κανεὶς ἄνθρωπος δὲν θὰ πρέπει νὰ λησμονηθεῖ καὶ ν’ ἀγνοηθεῖ.
Ἂν εἶναι ἀλήθεια αὐτό, πῶς θὰ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον; Ἂν ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς σημαίνει τόσα πολλὰ γιὰ τὸν Θεό, ἐὰν Ἐκεῖνος ἀγαπάει τὸν ἄνθρωπο σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ θυσιάσει τὴν ζωή Του, ὁ θάνατός Του εἶναι εὐπρόσδεκτος- πῶς θὰ πρέπει λοιπὸν νὰ φερόμαστε στὸν πλησίον μας;

Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού - Ἡ ὑψίστη ἀξία τοῦ ἀνθρώπου (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου) Πηγή: http://kirigmata.blogspot.com/2013/09/blog-post_1000.html#ixzz4rGaDGDSe

Ὁ ἄνθρωπος! Εἶνε θέμα, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἀπησχόλησε θεολόγους, φιλοσόφους ,ποιητάς, λογοτέχνας, ζωγράφους, ἰατρούς, βιολόγους, χημικούς. Γιὰ τὸν ἄνθρωπο δημιουργήθηκε πολιτισμός, ἀναπτύχθηκαν ἐπιστῆμες, κτίσθηκαν οἰκισμοί, ἱδρύθηκαν πόλεις· γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἔγιναν πόλεμοι ποὺ συνετάραξαν τὴν ὑφήλιο. «Πολλὰ τὰ ἐκπληκτικὰκαὶ φοβερά, μὰ τίποτε φοβερώτερο ἀπὸ τὸνἄνθρωπο», ἔψαλλε ὁ Σοφοκλῆς (Ἀντιγ. 332-333).

Ποιά, λοιπόν, ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου;
Χαριτωμένο πλάσμα ἀλήθεια ὁ ἄνθρω-πος», ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας (Μένανδρος) ,«ὅταν εἶνε ἄνθρωπος ». Αὐτὸς ὁ λόγος μαζὶ μ᾿ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ παράλυτος τοῦ Εὐαγγελίου «ἄνθρωπον οὐκ ἔχω» (Ἰω. 5,7) , δικαιώνουν τὸνΔιογένη, ποὺ χαρακτηρίστηκε ὡς τρελλὸς ὅταν, μέρα μεσημέρι καὶ μέσα σὲ πλῆθος κό-σμου, μὲ τὸ φανάρι ἀναμμένο φώναζε· «Ἄνθρωπον ζητῶ». Δὲν ἔζησε ὁ δυστυχὴς Διογένης ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Πιλάτου, γιὰ νὰ τὸν ἀκούσῃ νὰ λέῃ «Ἴδε ὁ ἄνθρωπος» (Ἰω. 19,5) καὶ νὰ δείχνῃ σὲ ὅλους τὸν Θεάνθρωπο Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.Πολλοὶ ὅμως δὲν ἄκουσαν οὔτε τὸν Πιλᾶ-το· στράφηκαν ἀλλοῦ νὰ βροῦν τὸν ἄνθρωπο. Εἶπαν πὼς βρῆκαν νὰ κατάγεται ἀπὸ τὰ ἄλογα κτήνη καὶ διεκήρυξαν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἐξευγενισμένο παιδὶ τοῦ πιθήκου. Ἀρνήθηκαν δηλαδὴ κάθε πνευματικὴ ἀξία καὶ ἀνωτερότητα στὸν ἑαυτό τους. Σ᾿ αὐτοὺς ὁ Σωκράτης θὰ ἔλεγε· «Γνῶθι σαυτόν» , μάθε τὸν ἑαυτό σου.Ὁ Πασκὰλ εἶπε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε συγχρόνως «μεγαλεῖο καὶ ἀθλιότης»