Κυριακή Α΄Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα : Λουκά ε΄ 1-11 (25-9-2016)

Ξένιας Παντελή ,θεολόγου
Η Εκκλησία μας όρισε από την επόμενη Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού και μέχρι τα Χριστούγεννα να διαβάζονται οι Ευαγγελικές περικοπές παρμένες από το Ευαγγέλιο του Λουκά. Η σημερινή περικοπή πρώτη αυτής της σειράς, κάνει λόγο για την κλήση των πρώτων τεσσάρων μαθητών του Κυρίου, του Πέτρου, του Ανδρέα , του Ιάκωβου και του Ιωάννη και μας διδάσκει πως πρέπει να δέχεται ο άνθρωπος το θείο κάλεσμα. Το ενδιαφέρον για το πρόσωπο του Χριστού είναι ένα μυστήριο που συντελείται στην καρδιά του ανθρώπου.

Κυριακή Α’ Λουκᾶ: Ἡ μεγάλη ψαριά (Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς) (Λουκ. ε’ 1-11) Πηγή: http://kirigmata.blogspot.com/2013/09/blog-post_21.html#ixzz4L55XLW1X

Δοτήρας κάθε αγαθού είναι ο Κύριος. Κι όλα τα δώρα του Θεού είναι τέλεια. Έχουν τέτοια τελειότητα, που κάνουν τους ανθρώπους να θαυμάζουν. Το θαύμα δεν είναι τίποτ’ άλλο, παρά ένα δώρο του Θεού, αξιοθαύμαστο. Οι άνθρωποι θαυμάζουν τα δώρα του Θεού, λόγω της τελειότητάς τους.

(Απόσπασμα από το βιβλίο «ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ Β’ – ΟΜΙΛΙΕΣ Ε’ Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς», Επιμέλεια – Μετάφραση: Πέτρος Μπότσης, Αθήνα 2013) «Όπως μη καυχήσηται πάσα σαρξ ενώπιον του Θεού» (Α’ Κορ. α’ 29). Η σάρκα είναι όπως το χορτάρι, που περιμένει να ολοκληρωθούν οι μέρες του κι έπειτα να ξεραθεί, να γίνει στάχτη. Είθε ο παντοδύναμος Κύριος να μας φυλάξει όλους από τη σκέψη πως είναι δυνατό να κάνουμε κάτι καλό χωρίς τη βοήθεια και την ευλογία Του.
Είθε η σημερινή περικοπή του ευαγγελίου να λειτουργήσει σαν μια προειδοποίηση πως τέτοιες μάταιες σκέψεις δεν πρέπει ποτέ να γεννηθούν μέσα μας. Το σημερινό ευαγγέλιο μας διδάσκει πως οι προσπάθειες των ανθρώπων είναι μάταιες, αν ο Θεός δεν βοηθήσει. 

Ἀπόστολος Β΄ Πρός Κορινθίους α΄ 21-β΄4

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ἀγαπητοί ἀδελφοί μας καθορίζει τήν θέση τῶν πνευματικῶν πατέρων πού εἶναι οἱ κληρικοί στό ἐκκλησιαστικό σῶμα.

Ἀφορμή γιά νά γράψει ὁ Ἀπόστολος τήν δεύτερη αὐτή ἐπιστολή του στούς Κορίνθιους ἔλαβε, ὅταν ὁ Ἀπόστολος Τίτος ἐπέστρεψε ἀπό τήν Κόρινθο στή Μακεδονία ὅπου βρισκόταν, καί ἐκεῖνον τόν καιρό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναγγείλας εἰς αὐτόν τήν ἀπολογία τῶν Κορινθίων γιά ὅσα τοῦ ἤλεγχε ὁ Ἀπόστολος στήν πρώτη του Ἐπιστολή, τή μετανοιά τους, τήν ὑπακοή, τό ζῆλο καί τήν ὅση ἀγάπη εἶχαν πρός αὐτόν.

Ἐξομολογεῖται, λοιπόν, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐξηγώντας τό λόγο γιατί δέν ἦρθε στήν Κόρινθο, ὅπως τούς τό εἶχε ὑποσχεθεῖ στήν πρώτη του ἐπιστολή λέγοντάς τους, ὅτι ἀνέβαλε τήν ἐπίσκεψή του ἀπό ἀγάπη καί συμπόνοια. Γιά νά μήν τούς λυπήσει, ἐπειδή θά τούς ἤλεγχε αὐστηρά γιά τίς παρεκτροπές καί τίς φιλονικίες τους. Ἔτσι, λοιπόν, τοῦ δίδεται ἡ εὐκαιρία νά διακηρύξει ὅτι οἱ Ἀπόστολοι δέν εἶναι κυρίαρχοι καί ἐξουσιαστές τῶν πιστῶν, ἐκμεταλλευόμενοι τήν εἰς τόν Χριστόν πίστη τους, ἀλλά εἶναι συνεργάτες γιά τή χαρά τῆς πνευματικῆς προόδου, στήν μετάνοιά τους.

Πρώτη η Εκκλησία αντιστάθηκε στην Κατοχή

Του Kων/νου Σαρδελή
Η Βουλή των Ελλήνων έχει χρέος, έστω και μετά θάνατον, έστω και μετά από εξήντα χρόνια, να ανακηρύξει τους Αρχιεπισκό­πους Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρύ­σανθον (Φιλιππίδην, 1881-1949) και Δαμασκηνόν (Παπανδρέου, 1890-1949) ΑΞΙΟΥΣ του έθνους, τον δε Χρύσανθον πρώτον αντιστασιακόν, διότι πρώτος αυτός προέβαλε αντίσταση κατά των Γερ­μανών, αμέσως μετά την είσοδό τους στην Αθήνα.

Και να ανεγερθεί και στο Χρύ­σανθο ανδριάντας, πλάι σε κείνον του Δαμασκηνού, γιατί και οι δύο ανήκουν στις μεγάλες προσωπικότητες, όχι μόνο της Ελλαδικής Εκκλησίας αλλά και της νεώτερης ιστορίας μας γενικότερα.

Ο από Τραπεζούντος Χρύσανθος (μητροπολίτης Τραπεζούντος 1913- 1938), ο οποίος έγινε και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, το 1940, ανήκει στους κορυφαίους εκείνους ιεράρχες της Ελλάδας και του Ελληνισμού, που με την ισχυρή προσωπικότητά τους εσφρά­γισαν την εποχή τους αλλά και ετίμησαν μεγάλως την παράδοση του Γένους. Υπήρξε ένας Νεομάρτυρας εν ζωή με την πράγματι ηρωική του στάση μπροστά στο Γερμανό Στρατηγό Στούμμε, όταν αμέσως μετά την είσοδο των Γερ­μανών στην Αθήνα επισκέφτηκε τον Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο και υποχρεώθηκε να παραμείνει όρθιος. Επίσης αρνήθηκε να ορκίσει την πρώτη κατοχική Κυβέρνηση τού αντιστράτηγου Τσολάκογλου. Αλλά η στάση τού Χρυσάνθου δεν περιορίζεται σ' αυτό. Ας δούμε, όμως, πρώτα πως ο Χρύσανθος αντιμετώπισε την κατάστα­ση μετά την κήρυξη τού Πολέμου (28 Οκτωβρίου 1940).

Ο Αρχιεπίσκοπος βάζει στη θέση του τον Ν. Φίλη

Του Αιμίλιου Πολυγένη

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΡΟΜΦΑΙΑ

«Η υπόθεση της Εκκλησίας είναι υπόθεση του λαού και όχι ενός υπουργού» προειδοποιεί ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος σε επιστολή που απευθύνει στον υπουργό Παιδείας κ. Ν. Φίλη.

Αφήνοντας πίσω προσχήματα και… διπλωματικές ευγένειες ο Αρχιεπίσκοπος με πολύ σκληρή γλώσσα βάζει στη θέση του τον Ν. Φίλη για τις απόψεις που εξέφρασε σχετικά με το ρόλο της Εκκλησίας την περίοδο της επταετίας.

«Η ὑπόθεση τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὑπόθεση ἑνός Λαοῦ καί ὄχι βεβαίως ἑνός ‘Υπουργοῦ, ὅταν μάλιστα παραθεωροῦνται θεμελιώδεις συνταγματικές διατάξεις (ἄρθρο 13) καί διατάξεις τοῦ ἐκτελεστικοῦ νόμου τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος (ἄρθρο 2, ν. 590/1977)» επισημαίνει.

«Ὁ ἐπίσημος ρόλος τῆς Ἐκκλησίας στήν περίοδο τῆς Δικτατορίας ἦταν συνεπής καί ἀδιάβλητος γιά τήν ἀποστολή της, γι’ αὐτό ἀποκλείει πλήρως τίς ὁποιεσδήποτε ἰδεοληπτικές ἑρμηνεῖες τῶν ὁποιωνδήποτε ἐπικριτῶν ἤ πολεμίων της» σημειώνει ο Αρχιεπίσκοπος.

Ο Αρχιεπίσκοπος σημειώνει πως αν οι πλασματικές επικρίσεις που θεωρούν ότι η Εκκλησία συνεργάστηκε με τη δικτατορία τότε:

1. γιατί ἐκθρονίστηκε αὐθαιρέτως, παρανόμως καί ἀντικανονικῶς ὁ σθεναρῶς ἀρνηθείς νά παραιτηθῇ γηραιός Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος;

2. γιατί ἀπαγορεύθηκε ἡ συνέλευση τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί γιατί συγκροτήθηκε μία ὀλιγομελής «ἀριστίνδην» Σύνοδος ἐκλεκτῶν της Ἀρχιερέων τόσο γιά τήν ἐκλογή νέου Ἀρχιεπισκόπου, ὅσο καί γιά τή διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας, ἀντί τῆς Ἱεραρχίας;

3. γιατί ἐκδιδόταν ἀνά ἑξάμηνο μία νέα νομοθετική παράταση γιά τήν ἀπαγόρευση τῆς συνελεύσεως τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας μέχρι τό 1970;

4. γιατί σέ ὁλόκληρη τήν ἑπταετία ἀπαγορεύθηκε ὁποιοσδήποτε διορισμός ἔστω καί ἑνός θεολόγου στή Μέση Ἐκπαίδευση;

5. γιατί δέν συνδέθηκε τό πλασματικό σύνθημα «Ἑλλάς Ἑλλήνων Χριστιανῶν» μέ τίς θεσμικές ἐκφράσεις μιᾶς πρόθυμης σέ συνεργασία, ὅπως ὑποστηρίζουν σκοπίμως οἱ ἐπικριτές της, ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας;».

Διαβάστε παρακάτω την επιστολή του Αρχιεπισκόπου:

ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ, ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΦΟΔΕΛΕ, ΙΕΡΟΥΡΓΗΣΕ Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ κ. ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β'

Με την άδεια και την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ειρηναίου, ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος Β' ιερούργησε σήμερα το πρωί στο Καθολικό της ανακαινιζομένης Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονος, στο χωριό Φόδελε, γενέτειρα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, συμπαραστατούμενος από τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Παναχράντου Άνδρου, Πανοσιολ. Αρχιμ. Ευδόκιμο, ο οποίος από εβδομάδος έχει διακομίσει στην Κρήτη την τιμία Κάρα του Αγίου Παντελεήμονος, η οποία είχε εκτεθεί εις προσκύνησιν από εκατοντάδες πιστούς οι οποίοι προσήρχοντο τις προηγούμενες μέρες και σήμερα κατέκλυσαν το Καθολικό και τους αύλιους χώρους της Μονής.

Ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος Β' στην ομιλία του αναφέρθηκε στα μεθέορτα της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, στο γεγονός της μετακομιδής της Κάρας του Αγίου Παντελεήμονος, εξέφρασε το σεβασμό και την αγάπη του προς το πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ.Ειρηναίου, τον οποίο ευχαρίστησε για την παρασχεθείσα άδεια και ευλογία, και συνεχάρη τον Ηγούμενο της Μονής, Πανοσιολ. Αρχιμ. Παντελεήμονα για την προσπάθεια ανακαινίσεως και αναστησεώς της.
Αναφέρθηκε, ωσαύτως, στους δεσμούς, που συνδέουν το Φόδελε με τη Σύρο, λόγω της περίπυστης Εικόνας του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου "Η Κοίμησις της Θεοτόκου", που φυλάσσεται στον ομώνυμο Ιερό Ναό της Ερμουπόλεως και την οποία εδεσμεύθη να μεταφέρει εν ευθέτω χρόνω στο Φόδελε, για να την προσκυνήσουν οι κάτοικοι και να μεταφερθεί στο σπίτι, όπου εγεννήθη ο μέγιστος Αγιογράφος και Ζωγράφος Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, ο παγκοσμίως γνωστός ως Ελ Γκρέκο.
Με την άδεια δε του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ειρηναίου, χειροθέτησε Αρχιμανδρίτη τον αδελφό της Μονής Άνθιμο Ζιδιαγιννάκη.
Στη συνέχεια, ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος Β' επεσκέφθη στο χωριό Φόδελε το σπίτι, όπου εγεννήθη ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, που έχει μετατραπεί σε Μουσείο.

Τί συμβολίζει ὁ Σταυρός (Ομιλία του †Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

 
Ο σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου, εἶνε τὸ σύμβολο τῆςἀγάπης τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Συνάπτει τὰ διεστῶτα, ἑνώνειΘεὸ καὶ ἄνθρωπο. Ἀλλ᾽ ἐνῷ ἑνώνει, συγχρόνως καὶ χωρίζει. Χωρίζει; Μάλιστα, χωρίζει. Τί χωρίζει; Προσέξτε, ἀγαπητοί μου, τὴ συνέχεια.
Ἡ ἐσταυρωμένη ἀγάπη, ὁ Χριστός, ἐπιβάλλει ὑποχρεώσεις· θέλει ν᾿ ἀνταποκριθοῦμε στὴν ἀγάπη του, νὰ τὸν ἀγαπήσουμε φλογερά. «Ἡμεῖς», λέει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, «ἀγαπῶμεναὐτόν, ὅτι αὐτὸς πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς» (Α΄ Ἰω. 4,19) . Καὶ πρώτη ἐκδήλωσις ἀγάπης πρὸς αὐτὸν εἶνε, νὰ μισήσουμε ἐκεῖνο ποὺ ὠδήγησε τὸν Κύριο στὸ σταυρό, δηλαδὴ τὴν ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία μὲ τὶς ποικίλες μορφὲς καὶ διακλαδώσεις της, μὲ ἀγκυροβόλιο καὶ ὁρμητήριο τὴν καρδιὰ κάθε ἁμαρτωλοῦ, ξεκινᾷ κ᾽ ἐξαπλώνεται στὸ περιβάλλον, ἀποκτᾷ κι ἄλλους ὀπαδοὺς καὶ συνεργάτες, καὶ δημιουργεῖ αἰσχρὴ παράταξι, δικό της κόσμο ἄκοσμο, μέσα στὸν ὁποῖο κυρίαρχο στοιχεῖο εἶνε ἡ ἴδια. Αὐτὴ ἡ ἁμαρτία, ποὺ εἰσώρμησε ἀπὸ τὸν Ἀδὰμστὴν ἀνθρωπότητα, ἀφοῦ ὠργανώθηκε ἐπιτελικά, ἐσταύρωσε «τὸν Κύριον τῆς δόξης» (Α΄ Κορ.2,8).

Ἡ ἁμαρτία, νά ὁ σταυρωτὴς τοῦ Κυρίου. Συνεπῶς, τὴν ἁμαρτία πρέπει νὰ μισήσουμε, γιατὶ εἶνε ὑπαίτιος γιὰ ὅλα τὰ κακά, καὶ νὰ ποῦμε· Θάνατος στὴν ἁμαρτία, θάνατος στὶς κα-κίες καὶ τὰ πάθη, ποὺ ἀποτελοῦν τὸν «παλα ὸνἄνθρωπον»! (῾Ρωμ. 6,6. Ἐφ. 4,22. Κολ. 3,9) . Αὐτὸν πρέπει νὰ πολεμήσουμε, νὰ βιάσουμε, νὰ νεκρώσουμε, νὰ σταυρώσουμε , καὶ νὰ κάνουμε τὸν ἑαυτόμας ἀκίνητο καὶ ἀνενέργητο γιὰ τὸ κακό.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Πρόθεση καί ἁμαρτία.

«Ἄν ὅ,τι γκρέμισα τό ξαναχτίζω, ἀποδεικνύω πώς εἶμαι παραβάτης (πώς δέν τηρῶ τούς κανόνες τοῦ σωστοῦ χτισίματος)». «Εἰ γάρ ἅ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτόν συνίστημι».

Ἡ κατασκευή ἑνός οἰκοδομήματος, ἀγαπητοί Χριστιανοί, δέν εἶναι ὑπόθεση πρόχειρη καί ἀπρογραμμάτιστη. Χρειάζεται μελέτη, σχέδιο καί καλή κατασκευή.

Ἄν πάλι ἀποφασίσουμε νά κατεδαφίσουμε ἕνα παλιό, ἐπικίνδυνο κτίσμα χρειάζεται ὁριστική ἀπόφαση καί ἐκτέλεση.

Αὐτά μέν ὡς πρός τά ὑλικά κατακευάσματα.

Πόσο περισσότερο τό ἴδιο ἰσχύει γιά τά πνευματικά πράγματα!

Διερωτᾶται, λοιπόν, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μήπως θεωρηθεῖ τάχα ὁ Χριστός ὑπηρέτης τῆς ἁμαρτίας!