Κυριακή Α΄ Λουκᾶ (Λουκ. ε΄. 1-11) Θεοφυλάκτου Ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας Πηγή: http://kirigmata.blogspot.com/2013/09/blog-post_281.html#ixzz5xjZDuuMN

«Τὸν ἐστρίμωχναν τὰ πλήθη, γιὰ ν’ ἀκούσουν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ κι αὐτὸς στεκόταν κοντὰ στὴ λίμνη Γενησαρέτ. Εἶδε δυὸ βάρκες ἀραγμένες στὴν ἀκρολιμνιά· οἱ ψαράδες πιὸ κεῖ ἔπλυναν τὰ δίχτυα τους. Μπῆκε σὲ μιὰ ἀπ’ αὐτὲς ποὺ ἦταν τοῦ Σίμωνα καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ ξεμακρύνη λίγο ἀπὸ τὴ στεριά. Κι ἀφοῦ κάθισε ἄρχισε νὰ διδάσκη τὸν κόσμο μέσ’ ἀπὸ τὴ βάρκα. Ὅταν τέλειωσε εἶπε στὸ Σίμωνα· Γύρισε στ’ ἀνοιχτὰ καὶ ρίξετε τὰ δίχτυα γιὰ ψάρεμα.

Τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ Σίμωνας καὶ τοῦ εἶπε· Δάσκαλε, ὅλη τὴ νύχτα κοπιάσαμε καὶ δὲν πιάσαμε τίποτα. Θὰ ρίξω ὅμως τὸ δίχτυ ἀφοῦ τὸ ὁρίζεις. Ἔκαμαν ἔτσι κι ἔπιασαν τόσο μεγάλο πλῆθος ψάρια ποὺ ἄρχισε τὸ δίχτυ νὰ σπάζη. Φώναξαν τοὺς συνεταίρους τους τῆς δεύτερης βάρκας νὰ πᾶν νὰ τοὺς βοηθήσουν. Πῆγαν καὶ γέμισαν καὶ οἱ δύο βάρκες σὲ σημεῖο νὰ βουλιάζουν. Ὅταν τὸ εἶδε αὐτὸ ὁ Σίμωνας πέφτει στὰ γόνατα τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸν παρακαλεῖ. Ἕβγα ἀπ’ τὴ βάρκα μου, Κύριε, γιατὶ εἶμαι ἁμαρτωλός. Τὸν εἶχε γεμίσει θάμπος κι αὐτὸν κι ὅλους τοὺς συντρόφους του γιὰ τὰ ψάρια ποὺ εἶχαν πιάσει μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο. Ὅμοια εἶχαν ξαφνιαστῆ κι ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, γιοὶ τοῦ Ζεβεδαίου ποὺ ἦσαν συνέταιροι τοῦ Σίμωνα. Γι’ αὐτὸ ὁ Ἰησοῦς εἶπε στὸν Σίμωνα· Μὴ φοβᾶσαι, ἀπὸ τώρα θὰ ψαρεύης ἀνθρώπους. Κι ἀφοῦ ἔσυραν τὰ πλοῖα στὴ στεριά, τὰ παράτησαν ὅλα καὶ τὸν ἀκολούθησαν».

Κυριακή Α’ Λουκᾶ: Ἡ μεγάλη ψαριά (Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς) Πηγή: http://kirigmata.blogspot.com/2013/09/blog-post_21.html#ixzz5xjYRhd00

Δοτήρας κάθε αγαθού είναι ο Κύριος. Κι όλα τα δώρα του Θεού είναι τέλεια. Έχουν τέτοια τελειότητα, που κάνουν τους ανθρώπους να θαυμάζουν. Το θαύμα δεν είναι τίποτ’ άλλο, παρά ένα δώρο του Θεού, αξιοθαύμαστο. Οι άνθρωποι θαυμάζουν τα δώρα του Θεού, λόγω της τελειότητάς τους.
«Όπως μη καυχήσηται πάσα σαρξ ενώπιον του Θεού» (Α’ Κορ. α’ 29). Η σάρκα είναι όπως το χορτάρι, που περιμένει να ολοκληρωθούν οι μέρες του κι έπειτα να ξεραθεί, να γίνει στάχτη. Είθε ο παντοδύναμος Κύριος να μας φυλάξει όλους από τη σκέψη πως είναι δυνατό να κάνουμε κάτι καλό χωρίς τη βοήθεια και την ευλογία Του.
Είθε η σημερινή περικοπή του ευαγγελίου να λειτουργήσει σαν μια προειδοποίηση πως τέτοιες μάταιες σκέψεις δεν πρέπει ποτέ να γεννηθούν μέσα μας. Το σημερινό ευαγγέλιο μας διδάσκει πως οι προσπάθειες των ανθρώπων είναι μάταιες, αν ο Θεός δεν βοηθήσει. Οι απόστολοι του Χριστού ψάρευαν, μα δεν έπιαναν τίποτα. Όταν ο Χριστός όμως τους είπε να ξαναρίξουν τα δίχτυα στη θάλασσα, έπιαναν τόσα ψάρια, ώστε τα δίχτυα δεν άντεχαν το βάρος τους και σκίζονταν. Ας παρακολουθήσουμε τη διήγηση:«Εγένετο δε εν τω τον όχλον επικείσθαι αυτώ του ακούειν τον λόγον του Θεού και αυτός ην εστώς παρά την λίμνην Γεννησαρέτ. και είδε δύο πλοία εστώτα παρά την λίμνην οι δε αλιείς αποβάντες απ’ αυτών απέπλυναν τα δίκτυα, εμβάς δε εις εν των πλοίων, ο ην του Σίμωνος, ηρώτησεν αυτόν από της γης επαναγαγείν ολίγον· και καθίσας εδίδασκεν εκ του πλοίου τους όχλους» (Λουκ. ε’ 1-3). Αυτό ήταν ένα από τα περιστατικά που γίνονταν όταν συνάζονταν μεγάλα πλήθη για ν’ ακούσουν το λόγο του Θεού από τα χείλη του Χριστού. Για να τον βλέπουν και να τον ακούν όλοι, δε θα μπορούσε να διαλέξει καλλίτερο τόπο από μια βάρκα. Στην παραλία υπήρχαν δύο πλοιάρια κι οι ψαράδες ασχολούνταν με το πλύσιμο των διχτυών. Τα πλοιάρια αυτά ήταν κλασσικά μικρά ψαροκάικα, σαν κι αυτά που χρησιμοποιούνται και σήμερα στη λίμνη Γεννησαρέτ. Το πλοιάριο όπου μπήκε ο Κύριος ανήκε στο Σίμωνα, τον μετέπειτα απόστολο Πέτρο. 

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Εγωισμός και Ταπείνωση

Προσέχετε τὸν ἑαυτό σας. Ἡ πρόοδος στὴν πνευματικὴ ζωὴ διακρίνεται μὲ τὴν ὁλοένα καὶ περισσότερη συναίσθησι τῆς μηδαμινότητός μας. Ἐνῶ ὅσο αὐξάνει ἡ ἐκτίμησις τοῦ ἑαυτοῦ μας σὲ κάτι, τόσο βαδίζουμε στὴν καταστροφή. Ὁ ἐχθρὸς θὰ τὸ ἐκμεταλλευθῆ αὐτό. Θὰ πλησιάση καὶ θὰ ἐπιχειρήση νὰ πετάξη κανένα πετραδάκι στὸν δρόμο μας γιὰ νὰ σκοντάψουμε. Μία ψυχὴ ποὺ δίνει στὸν ἑαυτὸ της ἀξία, μοιάζει μὲ τὸν κόρακα τοῦ Αἰσώπου ποὺ ἀκούγοντας τὶς κολακεῖες τῆς ἀλεποῦς γιὰ τὴν «ὡραία» του φωνή, ἄνοιξε τὸ στόμα καὶ τοῦ ἔπεσε τὸ τυρί….

Για τα προβλήματα στο σπίτι…

Ο γέροντας Πορφύριος έλεγε  ότι πρέπει να συνεννοούμαστε, να προσευχόμαστε μαζί. Αυτό μου τόνισε πολλές φορές. Η προσευχή πρέπει να είναι κοινή.

Όταν τα παιδιά μου ήταν φοιτητές, του έλεγα ότι προσεύχομαι για να περάσουν τις εξετάσεις. Μάλιστα, μια φορά, ο γιός μου, αν και ήταν καλός φοιτητής, σε κάποιες εξετάσεις δυσκολευόταν τότε μου είπε ο Γέροντας: «δε θα περάσει τις εξετάσεις». Πράγματι δεν τις πέρασε.
Και όταν ξαναπήγα, μου είπε: «Δε θα περάσει γιατί του φωνάζεις και να, ο σατανάς θέλει να κάνει φασαρία μέσα στο σπίτι και είσαι συ το όργανό του. Να μη μιλάς».

«Να σου πω και κάτι άλλο» μου λεγε. «Όταν γίνεται η προσευχή από κοινού, τότε να δεις πως γίνεται το θαύμα».
Και του λέω: «Μα να πω στον άντρα μου, έλα να γονατίσουμε να κάνουμε προσευχή να περάσουν τα προβλήματα;». -; «Σου είπα εγώ έτσι; Εγώ σου είπα να κάνετε προσευχή. Απ’εκεί και πέρα βρέστε τα μόνοι σας».
– Το να μη φωνάζετε στα παιδιά σας το τοποθετούσε ειδικά στην περίοδο των εξετάσεων;
– Πάντα. Και για τη νηστεία και για την προσευχή και για έξω που βγαίνανε.

῾Η παγκόσμιος ῞Υψωσις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ Πηγή: http://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%A5%CE%A8%CE%A9%CE%A3%CE%95%CE%A9%CE%A3%20%CE%A4%CE%9F%CE%A5%20%CE%A4%CE%99%CE%9C%CE%99%CE%9F%CE%A5%20%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%A5#ixzz5vVk5YV9W

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΦΩΤΟ ΑΠΟ Ι.Μ.ΒΕΡΟΙΑΣ

Μία μεγάλη εορτή της Εκκλησίας μας είναι η «παγκόσμιος Ύψωσις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού».
Σύμφωνα με την ιερή παράδοση της Εκκλησίας μας, αμέσως μετά την εύρεση του Τιμίου Σταυρού, η αγία Ελένη τον ασπάσθηκε και τον παρέδωσε στον πατριάρχη Ιεροσολύμων Μακάριο, ο οποίος ύψωσε ψηλά τον Σταυρό του Χριστού για να τον δουν οι παρευρισκόμενοι χριστιανοί.
Ένα παρόμοιο περιστατικό έγινε λίγα χρόνια μετά, το 335, την επομένη των εγκαινίων του πανίερου Ναού της Αναστάσεως. Ο πατριάρχης ύψωσε και πάλι τον Σταυρό και ευλόγησε τα πλήθη των χριστιανών, των κληρικών και των λαϊκών, που είχαν συρρεύσει στην αγία πόλη για την τελετή των εγκαινίων και παραλλήλως ζητούσαν να προσκυνήσουν το ιερώτατο σύμβολο του χριστιανισμού.
Για μία τρίτη και τελευταία φορά πραγματοποιήθηκε η ύψωσις του Τιμίου Σταυρού και συγκεκριμένα το έτος 628. Είναι η εποχή που ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ηράκλειος πολεμά τους Πέρσες. Ο λαός αυτός, προ 14 ετών, έχει καταλάβει την Παλαιστίνη και έχει αρπάξει από τούς χριστιανούς τον Τίμιο Σταυρό. Ο Ηράκλειος νικά και επανακτά τον Σταυρό. Στις 14 Σεπτεμβρίου έρχεται στα Ιεροσόλυμα φέροντας στους ώμους του τον Σταυρό. Είναι ανυπόδητος και φτωχικά ντυμένος. Φθάνει στο Ναό της Αναστάσεως και παραδίδει τον Σταυρό στα χέρια του πατριάρχη Ζαχαρία. Εκείνος υψώνει τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό και ευλογεί τα πλήθη των χριστιανών, ψάλλοντας για πρώτη φορά τον πολύ γνωστό ύμνο «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου ...».

Εγκαίνια νέου Καθολικού της Ι.Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σοχού

Με την πρέπουσα λαμπρότητα και σύμφωνα με την σύμφωνα με την προβλεπόμενη εκκλησιαστική τάξη, τελέσθηκαν τα Εγκαίνια του νέου μεγαλοπρεπή και περικαλλούς Ιερού Ναού της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σοχού, ο οποίος και αφιερώνεται εις πάντες τους εν τω Αγιωνύμω Όρει διαλάμψαντες Αγίους και Αθληφόρους Πατέρες.

Το εσπέρας της παραμονής των Εγκαινίων, Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου ε.έ., πραγματοποιήθηκε αρχικά η υποδοχή της Τιμίας Κάρας του Αγίου Αθληφόρου και Ιαματικού Παντελεήμονος, εκ της Ιεράς Μονής Παναχράντου Άνδρου, την οποία και μετέφερε ο Καθηγούμενος Αυτής, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμ. π. Ευδόκιμος, και εν συνεχεία, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννης, προσεκόμισε στον υπό εγκαινιασμό Ιερό Ναό, τα Μαρτυρικά Λείψανα όπως ορίζει η εκκλησιαστική τάξις προς καταρτισμό αυτών, τοποθετώντας τα επί του Αγίου Δισκαρίου εις την Αγία και Ιερά Τράπεζα, ψάλλοντας τα Μαρτυρικά Τροπάρια της Ακολουθία της υποδοχής των Λειψάνων εντός του Ιερού Βήματος.

''Το κεφάλαιο των αγαθών'' Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ Πηγή: http://kirigmata.blogspot.com/2014/09/blog-post_0.html#ixzz5vVjGN2Bo

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ON LINE

Μας δίνεται η πνευματική ευκαιρία, αλλά και η μεγάλη ευλογία στον πρώτο μήνα του εκκλησιαστικού μας έτους, τον Σεπτέμβριο, τον οποίο με την Χάρη του Θεού διανύουμε, να προσκυνήσουμε τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.Να τον ασπαστούμε «τη χαρά και τω φόβω».


«Φόβω δια την αμαρτίαν, ως ανάξιοι όντες• χαρά δε δια την σωτηρίαν, ην παρέχει τω κόσμω, ο εν αυτώ προσπαγείς Χριστός ο Κύριος, ο έχων το μέγα έλεος». (Δοξαστικό αίνων Υψώσεως Τιμίου Σταυρού) Ευκαιρία ακόμη, όχι μόνο να ενισχυθούμε, αλλά και να εκκεντρισθούμε στην αγία ρίζα του, για να είναι και η πορεία μας σταυροαναστάσιμη, όπως του Χριστού και των Αγίων της πίστεώς μας.

Α. Κεφάλαιο των αγαθών

Έτσι τον χαρακτηρίζει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «αφού και γαρ πάντα δι’ αυτού τελείται τα καθ’ ημάς» (Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου - Εις την προσκύνησιν του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού).

«Κι όταν βαπτιζόμαστε για να αναγεννηθούμε, είναι παρών ο Σταυρός. Κι όταν τρεφόμαστε με την μυστική τροφή της Θείας Ευχαριστίας κι όταν τελείται χειροτονία κι όταν ο,τιδήποτε άλλο κάνουμε, παντού είναι μαζί μας το σύμβολο της νίκης, ο Σταυρός. Γι’ αυτό και στα σπίτια μας και στους τοίχους και στα παράθυρα και στο μέτωπό μας και στη διάνοιά μας χαράσσουμε τον Σταυρό με πολλή προθυμία και ευλάβεια. Διότι είναι το σημείο εκείνο που μας υπενθυμίζει την σωτηρία και την ελευθερία όλων μας, καθώς και την επιείκεια και την συγκατάβαση που έγραψε απέναντί μας ο Κύριος…».

Ελευθερία, αφού σε αυτόν τον θρόνο, όπως τον ονομάζει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Χριστός, δια του ιδίου αίματος και των ιδίων δακτύλων υπέγραψε την ελευθερία του ανθρώπου από τα δεσμά του θανάτου και της αμαρτίας.

«Και τώ καλάμω του Σταυρού βαφαίς ερυθραίς τους σ’ αυτού δακτύλους αιματώσας, ταίς αφεσίμοις ημίν βασιλικώς υπογράψαι φιλανθρωπευσάμενος» (Δοξαστικό Εσπερινού Σταυροπροσκυνήσεως), ψάλλει συγκινητικά ο θεόπνευστος ιερός υμνογράφος.

Σ αυτό το ξύλο καρφώθηκε το πανακήρατο σώμα του Ιησού Χριστού και τον έβαψε με το πανάσπιλο αίμα Του.

Περί του τίμιου Σταυρού εκ των Ιερών κανόνων και εκ των Ιερών Πατέρων. Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, Ιστορική μελέτη περί του Τιμίου Σταυρού, Αθήναι 1914, σελ. 9-13 Πηγή: http://kirigmata.blogspot.com/2013/09/blog-post_6221.html#ixzz5vVgwhKfi

Περί της προσκυνήσεως του τιμίου Σταυρού ορίζουσιν οι ιεροί κανόνες των θεοφόρων Πατέρων τα εξής: «Τον του τιμίου Σταυρού τύπον εκ δύο ξύλων συνάπτοντες, ήνικα τις ημίν των απίστων εγκαλέσειεν, ως ξύλον προσκυνούσι, δυνάμεθα τα δύο ξύλα χωρίσαντες και τον τύπον του Σταυρού διαλύσαντες. Ταύτα νομίζειν αργά ξύλα και τον άπιστον επιστομίζειν, ότι ου το ξύλον, αλλά τον του Σταυρού τύπον σεβόμεθα» (Σύνταγμα Ιερών Κανόνων, Ράλλη- Ποτλή, τόμ. 6, σελ. 248).


Και ο ΟΓ' Κανών της εν Τρούλλω Συνόδου ορίζει τα εξής : «Του ζωοποιού Σταυρού δείξαντος ημίν το σωτήριον, πάσαν σπουδήν ημάς τιθέναι χρή του τιμήν την αξίαν αποδιδόναι τω δι' ου σεσώσμεθα του παλαιού παραπτώματος. Όθεν και νω και λόγω και αισθήσει την προσκύνησιν αυτώ απονέμοντες, τους εν τω εδάφει του Σταυρούν τύπους υπό τινων κατασκευαζομένους εξαφανίζεσθαι παντοίως προστάσσομεν, ως αν μη τη των βαδιζόντων καταπατήσει το της νίκης ημών τρόπαιον εξυβρίζοιτο. Τους ουν από του νυν του Σταυρού τόπον επί εδάφους κατασκευάζοντας, ορίζομεν αφορίζεσθαι».