Αδελφοί μου και τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά,
«Μέγα και παράδοξον θαύμα τετέλεσται σήμερον! [...] Ήλθε γαρ η προσδοκία των εθνών». Ο ιερός υμνωδός της Αγίας μας Εκκλησίας μας παροτρύνει να ψάλλουμε ότι μέγα και παράδοξο γεγονός συντελείται σήμερα, καθώς ήλθε στον κόσμο η ελπίδα κι η απαντοχή της οικουμένης.
Το θαύμα έγκειται στο γεγονός του ερχομού, της συνάντησης με το πρόσωπο του Δημιουργού. Η σωτηρία δοκιμάστηκε από τα έθνη με ποικίλους τρόπους. Δεν ευοδώθηκε όμως ούτε από οξυδερκείς ηγέτες, ούτε από φωτισμένους δασκάλους, ούτε από τη δυναμική των ανθρώπινων επιτευγμάτων. Εγκαινιάστηκε από τη θυσιαστική αγάπη του Υιού και Λόγου του Θεού, που σμίκρυνε εκουσίως την παντοδυναμία Του γεννώμενος ως ανυπεράσπιστο βρέφος.
Η προσδοκία μιάς καινούργιας ζωής υπήρχε χωρίς να είναι εφικτή η πραγματοποίησή της. Οι βεβαιότητες και οι κατακτήσεις του κόσμου προσέδιδαν κύρος, εξουσία, δόξα. Η ελπίδα όμως σε αυτές ήταν ανυπόστατη καθώς δεν ρίζωνε στη μοναδική κλήση του ανθρώπου, που είναι η αγάπη. Έρχεται λοιπόν το πλήρωμα της αγάπης ο Χριστός, για να αποκαταστήσει τον βαθύτερο πόθο του ανθρώπου που δεν είναι άλλος από την ελευθερία της αγάπης.
«Ο ουρανός και η γη σήμερον ηνώθησαν». Πανηγυρίζουμε σήμερα τη γέννηση της ελπίδας. Η προσδοκία μας δεν είναι πιά μία άσαρκη-μεταφυσική αναμονή, ούτε περιορίζεται σε μία ψυχολογική αισιοδοξία. Είναι γεγονός! Έχει την αρχή του στην ιστορία αλλά η προοπτική του διασχίζει την αιωνιότητα. Συντελέστηκε στο παρελθόν αλλά η οικείωσή του πραγματοποιείται στο παρόν ως πρόγευση του μέλλοντος.
Η απόσταση μεταξύ γης και ουρανού ήταν η κακότεχνη εφεύρεση του ανθρώπου. Στο αγεφύρωτο αυτό χάσμα έβρισκαν χώρο οι αυταπάτες των προσωπείων της ελευθερίας. Γιά το λόγο αυτό οι μόνοι που αντιλήφθηκαν την παρουσία του Θεού ήταν οι καταφρονεμένοι βοσκοί και οι αλλοεθνείς μάγοι. Η κοσμική καταξίωση και η αλαζονική βεβαιότητα ήταν και θα είναι τα κατεξοχήν προσωπεία, τα είδωλα του αγέρωχου εαυτού που θα σκιάζουν πάντοτε την αλήθεια.
Η απλότητα των βοσκών και η αναζήτηση των μάγων κατέλιπαν αιώνια παρακαταθήκη γνήσιου πόθου λευτεριάς. Διότι για να υπάρχει κάποιος ελεύθερος είναι ανάγκη να είναι ταπεινός· δηλαδή να είναι ξένος ως προς τις ιδιοτελείς συμβάσεις της εποχής του και επίσης ξένος ως προς την ασφάλεια των πεποιθήσεών του.
Ο πρώτος μεγάλος ξενιτεμένος της ιστορίας άλλωστε είναι ο ίδιος ο Υιός του Θεού. «Εγκατέλειψε» τους Πατρικούς κόλπους και ανέλαβε την ανθρώπινη τραγωδία έως θανάτου. Καί ως άνθρωπος όμως αναγκάστηκε να πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς βαδίζοντας εκούσια τον σταυρωμένο δρόμο της αγάπης. Σε αυτόν τον δρόμο πορεύεται και οποιοσδήποτε ζητά να λευτερωθεί. Στέκεται στο πλάι εκείνων που έχουν εξοριστεί, που έχουν απορριφθεί, γιατί πρώτος απορριμένος εξόριστος για χάρη όλων ήταν ο Χριστός.
Αυτά τα Χριστούγεννα ας εορτάσουμε την ξενιτειά μας από τις συμβάσεις και την κατασφάλιση που πνίγουν την ελευθερία. Ας επαναπατριστούμε στο πρόσωπο και την καρδιά του αναγκεμένου συνανθρώπου. Εκεί σπαργανούται αθόρυβα και μυστικά ο Κτίστης, εκεί μπορούμε να ξαναβρούμε τον πρόσφυγα εαυτό μας.
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
Ο ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Β´
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑhttp://www.agioritikovima.gr/