Παραπάνω από πεντέ μιση αιώνες από την αποφράδα ημέρα εκείνη και δεν είναι ικανοί να σβήσουν την μνήμη μας,να καλύψουν το δάκρυ μας,να δικαιολογήσουν της απογοητεύση μας,να στερέψουν την ελπιδα μας,να μειώσουν τον θαυμασμό μας,για το τι είχαμε και χάσαμε,πού είμασταν και πού βρεθήκαμε.Και όταν ο γιατρός-χρόνος θεράπευε τις πληγές μας,άνοιγαν και άλλες.Νέες διώξεις,νέες γενοκτονίες,νέα θύματα.΄Οταν η διπλωματία κάτι κατεφέρνει,νέες απειλές,νέα προβληματα,νέες μειώσεις.Από την Πόλη,στην Αρμενία,στον Πόντο,στην Κύπρο.Γνωστός ο θύτης! Η ιστορία έχει τον δρόμο της,δεν μπορεί να διαλέγει και άλλους λόγω σκοπιμοτήτητων,η κρίση του μέλλοντος θα είναι αυστηρή για τον εμπαιγμό και τον διασυρμό.
'Οταν βρούμε πολιτικούς που θα έχουν συνέπεια τύπου και ουσίας,χριστιανούς με συνέπεια λόγων και έργων και ΄Ελληνες με συνέπεια ετικέττας και περιεχομένου,τότε δεν θα υπάρξουν αλλες αποφράδες ημέρες,όσο και αν κάθε λογής προδότες ψάχνουν να βρούν την κερκόπορτα που εκφράζει τον εγωισμό τους και εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.Προδοσίας πόρτες διαφόρων διαστάσεων και προέλευσεων.
Παρά ταύτα υπάρχει εγγυητής της ρωμαιϊκης παραδόσεως και φρουρός των όσων λίγων απέμειναν ο Οικουμενικός της Ορθοδοξίας Θρονος,με Ποιμένα και Ηγούμενο τον Πατριάρχη μας κ.κ. Βαρθολομαίο.Εκείνον που προσπαθεί νυχθημερόν να πείσει με κάθε μέσο ''φίλους'' και εχθρούς γιά τ' αυτονόητα.Στο Πατριαρχείο μας, το πατρικό μας σπίτι,ιερουργείται διαρκώς το μυστήριο να είναι πάντα ελεύθερο,ενώ είναι και δέσμιο συνθηκών και καταστάσεων.Ταυτόχρονα αγωνίζεται να διασώσει την λήθη για το καλό της ιστορίας και των επερχομένων.
Ας το καταλάβουμε καθώς έρχονται επέτειοι όπως η σημερινή: πάντα θα χάνουμε σαν έχουμε το εγω αντί του εμείς,την έπαρση καλύτερη της ταπείνωσης,την διχόνοια ευκολότερη την ομονόησης,τον μεγαλοϊδεατισμό υπεράνω του ρεαλισμού.Υπερεκτιμήσεις πολιτικών και λαθεμένες επιλογές θα μας καταλήγουν σε γκρεμούς,σαν αυτόν της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως,σε αφανισμό προσώπων ,περιουσιών πολιτισμών.