«Είμαστε μια οικογένεια». Με το πρόγραμμα αυτό ο μητροπολίτης Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας και Μήλου κ. Δωρόθεος δίνει τη δική του απάντηση στην κρίση, καλύπτοντας ποικιλοτρόπως τις ανάγκες των ευπαθών και ευάλωτων ομάδων της μητρόπολης.
Όπως τονίζει, για την κρίση «δεν φταίξαμε όλοι», ωστόσο εκτιμά ότι θα βγούμε από αυτή «με τη συστράτευση όλων των υγιών δυνάμεων του λαού». Ο κ. Δωρόθεος απαντώντας σε όλους εκείνους που μιλούν για το χωρισμό Εκκλησίας - Κράτους υποστηρίζει ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί. Όμως αν συμβεί ποτέ, «αυτός που θα ζημιωθεί δεν θα είναι η Εκκλησία».
Ποιος πρέπει να είναι στις σημερινές συνθήκες ο ρόλος της Εκκλησίας;
Η Εκκλησία αποτελούσε και αποτελεί το δυναμικότερο ίσως τμήμα της κοινωνίας, της κάθε κοινωνίας και όχι μόνο της ελληνικής. Χωρίς να συσχηματίζεται με τον κόσμο, ζει μέσα στον κόσμο, αφουγκράζεται τις αγωνίες, τους φόβους και τις ελπίδες του και πάντα, ιδιαίτερα σήμερα, αρθρώνει λόγο πνευματικό και επιστηρικτικό, λόγο ελπίδας και σωτηρίας. Αυτό απαιτούν, περισσότερο από ποτέ, οι σημερινές συνθήκες του άγχους και της ανασφάλειας. Το «ουκ επ’ άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος» χρειάζεται να γίνει βίωμά μας.
Τον τελευταίο καιρό η Εκκλησία επικρίνεται από πολλούς ότι δεν προσφέρει πολλά στην υπόθεση της σωτηρίας της πατρίδας. Θα μπορούσε να ανασχεδιάσει «την κοινωνική πολιτική της» με βάση τα νέα δεδομένα;
Πάντοτε η Εκκλησία, όπως και ο Ιδρυτής της, ήταν σημείο αντιλεγόμενο. Πολύ δε περισσότερο σήμερα, με την περιρρέουσα αντιπνευματική ατμόσφαιρα, θα υπάρχουν σίγουρα πολλοί που δεν θέλουν να «δουν» το έργο της Εκκλησίας. Είναι οι ίδιοι που από πριν μερικά χρόνια κατηγορούσαν την Εκκλησία ότι «πολιτεύεται» και που σήμερα την κατηγορούν ότι δεν προσφέρει πολλά για τη σωτηρία της πατρίδας. Και τότε όμως και τώρα η Εκκλησία βρίσκεται κοντά στο λαό, ασκώντας μια σταθερή «κοινωνική πολιτική», αν και θεωρούμε τον όρο αδόκιμο, χωρίς να κατευθύνεται ή να παρασύρεται από κρίσεις ή επικρίσεις της στιγμής.
Υπάρχει κίνδυνος για τη χώρα από την κρίση των πολιτικών και της πολιτικής;
Οι πολιτικοί είναι σάρξ εκ της σαρκός του λαού. Κατά συνέπεια η κρίση των πολιτικών και της πολιτικής, που αναφέρετε, είναι μια έκφανση της κρίσης που διέρχεται σύνολη η κοινωνία μας. Αυτή την κρίση θεωρούμε επικίνδυνη και για τη θεραπεία της κρίνουμε αναγκαία τη συστράτευση όλων των υγιών δυνάμεων του λαού μας.
Κάποιοι μιλούν γενικώς για την κρίση των θεσμών βάζοντας και την Εκκλησία στο στόχαστρο. Τι θα μπορούσε να ανανεώσει τη σχέση εμπιστοσύνης με τον λαό;
Το ίδιο ισχύει και για την Εκκλησία, ή καλύτερα τα μέλη της Εκκλησίας, κληρικά και λαϊκά, που είναι άνθρωποι, σάρκα φορούντες και τον κόσμο οικούντες, πλην όμως με μια διαφορά: έχουν συναίσθηση της αδυναμίας τους και καθημερινά πασχίζουν για την τελείωσή τους.
Κάποιοι επίσης μιλούν για χωρισμό Εκκλησίας - Κράτους. Τι θα σήμαινε μια τέτοια εξέλιξη;
Μπορεί να χωριστεί το σώμα από την ψυχή και να μιλάμε για ζωή; Βέβαια άλλο Εκκλησία άλλο Κράτος! Συστατικό στοιχείο και των δύο όμως είναι ο λαός, και στην προκειμένη περίπτωση ο ελληνικός λαός, που ποτέ δεν ένιωσε ξένος με την Εκκλησία του, όπως συνέβη σε χώρες της Δύσεως. Αυτό που σήμερα ονομάζεται νέος Ελληνισμός δεν μπορεί να υπάρξει ούτε να νοηθεί χωρίς την Εκκλησία, που αναδείχθηκε η κιβωτός της σωτηρίας του σε χρόνους χαλεπούς. Μιλάμε λοιπόν για κάτι εκ των πραγμάτων αδύνατο! Και πάντως, αν ποτέ συμβεί αυτό, εκείνος που δεν θα ζημιωθεί είναι σίγουρα η Εκκλησία.
Τι κατά τη γνώμη σας έφταιξε ώστε σήμερα να μιλάμε διαρκώς για κατάρρευση των πάντων;
Έφταιξαν πολλά και πολλοί… Μας είπαν ότι φταίξαμε και όλοι… Επιτρέψτε μου να πω ότι δεν αποδέχομαι αυτή τη γενίκευση. Για την κατάσταση που τόσο μας πληγώνει σήμερα έφταιξαν συγκεκριμένες πολιτικές και πρακτικές, στις οποίες ο λαός παγιδεύθηκε με το δέλεαρ της εύκολης ζωής και του άφθονου «πλαστικού χρήματος» και οι οποίες τον αποπροσανατόλισαν από την ευλογημένη «εκούσια φτώχεια», που όποιος ηθελημένα βίωσε ποτέ δεν ζημιώθηκε. Αντί να θρηνούμε όμως «επί ποταμών Βαβυλώνος» και να αναζητούμε αίτια και αιτίους της σημερινής κατάληξης, καλό θα είναι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας έναντι της νέας γενιάς ώστε να της ξαναδώσουμε ελπίδα και προοπτική.
Μπορεί η Ελλάδα να επιβιώσει εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Η ιστορία της Ελλάδας αποδεικνύει ότι επεβίωσε κάτω από συνθήκες ασύλληπτες από το σημερινό τρόπο σκέψης μας, ακατανόητες με τα σημερινά δεδομένα! Να σας θυμίσω τη ρωμαιοκρατία, τη φραγκοκρατία, την τουρκοκρατία, τις αλλεπάλληλες πτωχεύσεις, τις εθνικές καταστροφές, όπως η Μικρασιατική, την Κατοχή και τον Εμφύλιο; Αλλά ακόμη και αν της επιβληθεί μια τέτοια εξέλιξη, να είστε βέβαιος ότι δεν θα χαθεί.
Ποιοι είναι οι πραγματικοί κίνδυνοι για την Ελλάδα;
Γι’ αυτό, και σε συνέχεια της προηγούμενης ερωτήσεώς σας, φρονώ ότι ο μεγαλύτερος, ο πραγματικός κίνδυνος για την Ελλάδα δεν προέρχεται από εξωτερικούς παράγοντες αλλά από τον «κακό» μας εαυτό. Αν χάσουμε την εθνική μας αυτοσυνειδησία, αν απεμπολήσουμε τις παραδόσεις μας, αν αφυδατωθούμε πνευματικά και αλλοτριωθούμε ηθικά και πολιτιστικά, τότε καμία Ευρωπαϊκή Ένωση και κανένα Χρηματοδοτικό Πρωτόκολλο δεν θα μας σώσει!
Ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση στην κρίση;
Η μόνη απάντηση στην κρίση βρίσκεται στο πνεύμα της αυτάρκειας, της αλληλεγγύης, της αγάπης, της συλλογικότητας, της δικαιοσύνης… Είναι τα μόνα «νομίσματα», που θα μας βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της κρίσης. Και βρίσκονται και στο πνευματικό θησαυροφυλάκιο της Εκκλησίας, το μόνο θησαυροφυλάκιο όμως που έχει τις πύλες του πάντα ανοιχτές!
Εσείς τι κάνετε στην περιφερειά σας για να βοηθήσετε τις ευπαθείς και τις ευάλωτες ομάδες;
Η Ιερά μας Μητρόπολη πάντοτε, αλλά περισσότερο στους δύσκολους αυτούς καιρούς και μάλιστα υπό καθεστώς βαρύτατης φορολογίας, προσπαθεί να επιτελέσει και να διευρύνει το φιλανθρωπικό της έργο με όλες της τις δυνάμεις, στηριγμένη στη βοήθεια του Θεού και το «πεντάλεπτο της χήρας».
Στη δεκαετία που διέρρευσε, η καθ’ ημάς Ιερά Μητρόπολη έχει να παρουσιάσει ένα πολύπλευρο και πολυσχιδές ποιμαντικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο, το οποίο στηρίζουν οι ιερές μονές, οι ενορίες, καθώς και ανώνυμοι και επώνυμοι ευεργέτες – ευτυχώς υπάρχουν ακόμη και μας ανακουφίζουν από τον «καύσωνα» της ημέρας – και που αγκαλιάζει και καλύπτει όλες τις ανθρώπινες ανάγκες, ιδιαίτερα εκείνες που αφορούν τους μαθητές και σπουδαστές, τους υπερήλικες και τις ευπαθείς ομάδες των ασθενών και των ανιάτως πασχόντων, το οποίο επεκτείνεται και στα δώδεκα νησιά που τη συναπαρτίζουν.
Ειδικότερα από το Γενικό Φιλόπτωχο Ταμείο ενισχύονται μαθητές και φοιτητές, καταβάλλονται ενοίκια σπουδαστών σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος αλλά και στο εξωτερικό, αποπληρώνονται δικαστικές οφειλές, ανεξόφλητοι λογαριασμοί, νοσήλια και γενικότερα ανακουφίζονται καθημερινές ανάγκες των συνανθρώπων μας.
Παράλληλα ιδρύσαμε το 2004 παιδικό σταθμό, υπό την επωνυμία «Στην Παλάμη του Θεού», που στεγάζεται σε πτέρυγα της Ιεράς Μονής Αγ. Βαρβάρας, στην παραθεριστική περιοχή του Κινίου της Σύρου, στον οποίο ενσωματώθηκε το 2010 και νηπιαγωγείο.
Οι κτιριακές εγκαταστάσεις του είναι υπερσύγχρονες και το σχολείο, που προσφέρει σωστή αγωγή σε παιδιά εργαζομένων κυρίως οικογενειών, έχει χαρακτηρισθεί από τα δημόσια αρμόδια όργανα ως πρότυπο.
Βελτιώσαμε τις κτιριακές υποδομές του και τις παρεχόμενες υπηρεσίες και συντηρούμε επίσης, στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Ταλάντων Σύρου, οίκο ευγηρίας, στον οποίο από την ίδρυσή του το 1977 από τον μακαριστό προκάτοχό μας Δωρόθεο (Στέκα) μέχρι και σήμερα έχουν φιλοξενηθεί με αγάπη και φροντίδα πάνω από 800 γέροντες, γερόντισσες αλλά και ανέστιοι και εμπερίστατοι άνθρωποι από τη Σύρο και τα γύρω νησιά των Κυκλάδων.
Διατηρούμε εξαώροφη Φοιτητική Εστία της Ιεράς Μητροπόλεως στην Αθήνα, επί της οδού Αχαρνών 303, που φιλοξενεί φοιτητές και σπουδαστές από τη Μητρόπολή μας αλλά και την υπόλοιπη Ελλάδα και το εξωτερικό, η οποία όντως αποτελεί πρότυπο λειτουργούσης φοιτητικής εστίας.
Στην Ερμούπολη της Σύρου συστήσαμε το 2003 Ξενώνα δωρεάν φιλοξενίας των συνοδών των ασθενών από τα νησιά των Κυκλάδων για τη νοσηλεία τους στο Βαρδάκειο και Πρώιο Κρατικό Νοσοκομείο Σύρου, με την επωνυμία «Το σπίτι του ταξιδιώτη», στον οποίο επιπροσθέτως φιλοξενούνται και μαθητές από τα νησιά με τις οικογένειές τους, που καταφθάνουν στη Σύρο για εκπαιδευτικά προγράμματα και εξετάσεις, εκπαιδευτικοί και μέλη αθλητικών συλλόγων.
Μια άλλη πτυχή του ενδιαφέροντος της Ιεράς μας Μητροπόλεως για τους νέους είναι η ίδρυση και λειτουργία τριών Κατασκηνωτικών Κέντρων στη Σύρο, σε χώρο της Ιεράς Μονής Αγ. Βαρβάρας, αποτελούμενο από μικρούς οικίσκους, με την επωνυμία «Το χωριό της Αθηνάς», στην Τήνο, σε χώρο του Μοναστηριακού Προσκυνήματος της Παναγίας της Βουρνιώτισσας και στην Άνδρο στην Ιερά Μονή «Τρομαρχίων», πτέρυγα της οποίας διαμορφώθηκε για το σκοπό αυτόν.
Για τη στήριξη του θεσμού της οικογένειας ιδρύσαμε το Κέντρο Μέριμνας για την Οικογένεια και Σχολή Γονέων, τις μηνιαίες συνεδρίες των οποίων διευθύνουν εξειδικευμένοι οικογενειακοί σύμβουλοι, ψυχολόγοι και ψυχοθεραπευτές.
Η επελθούσα δυσμενής οικονομική συγκυρία όμως δημιούργησε νέα δεδομένα και αύξησε υπέρμετρα το βάρος της ευθύνης μας απέναντι σε όσους πλήττονται, τους ανέργους και ιδιαίτερα προς τις οικογένειες που έχουν μικρά παιδιά και αδυνατούν να ανταποκριθούν και στις πλέον στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους, θυμίζοντάς μας το σολωμικό στίχο «λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι’ η μάνα το ζηλεύει».
Έτσι, παρά τη σοβαρή μείωση των εσόδων της Ιεράς Μητροπόλεως και λόγω της πάσης μορφής φορολογίας που της έχει επιβληθεί, θέσαμε σε άμεση εφαρμογή το Πρόγραμμα «Είμαστε μια οικογένεια», με το οποίο θα εφοδιάζονται σε τακτά χρονικά διαστήματα 200 άπορες οικογένειες των νησιών της Μητροπόλεώς μας με πακέτα που περιέχουν αρκετή ποσότητα τροφίμων και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης.
Επιλέγοντας, θα ήθελα να κάνω και μια επισήμανση, σχετική με προηγούμενη ερώτησή σας: αναφέρθηκα αναλυτικά στο έργο της Μητροπόλεως, που επί δεκαετία με τη δύναμη και τη χάρη του Θεού ποιμαίνω, πρώτον μεν επειδή με ρωτήσατε και δεύτερο για να προσθέσω μιαν ακόμη απάντηση στον γενικότερο «προβληματισμό» τού τι κάνει η Εκκλησία και ποια η προσφορά της.
Και σας διαβεβαιώ ότι δεν είναι μόνο η Ιερά Μητρόπολη Σύρου που «παράγει» τέτοιο έργο αλλά και η Ιερά Αρχιεπισκοπή και όλες οι Ιερές Μητροπόλεις ανά την ελληνική πατρίδα διακονούν το Χριστό στο πρόσωπο των αδυνάμων και ελαχίστων της κοινωνίας!
Σας ευχαριστώ θερμά γι’ αυτή τη συνομιλία!
Και εγώ σας ευχαριστώ για το βήμα που με τόση ευγένεια και καλοσύνη μού προσφέρατε και εύχομαι το 2012 να μας φέρει λιγότερο πόνο, λιγότερες θλίψεις, λιγότερη αδικία και περισσότερη αγάπη, δικαιοσύνη και ανθρωπιά!
Αναδημοσίευση από traveltimes.gr