Μερικές φορές ή απερισκεψία μας, είναι αξιοθρήνητη. Το τελικό της αποτέλεσμα μας γεμίζειθλίψη και απόγνωση καί σφοδρή κατηγορία του εαυτού μας. Κάποτε δε καί αυτή ή αύτομεμψία δενμπορεί να διορθώσει το σφάλμα από την παράλογη ενέργεια μας. Καί ό Ήσαΰ της ΠαλαιάςΔιαθήκης «άνεβόησε φωνήν μεγάλην καί πικράν σφόδρα» (Γένεσις 27,34), μετά το πάθημα του,αλλά δεν ξανακέρδισε τα πρωτότοκα του, όταν από λαιμαργία τα παρεχώρησε στον Ιακώβ.Αλήθεια! μερικά σφάλματα μας τί ανυπολόγιστες συνέπειες έχουν στη ζωή μας! Γι' αυτό ό Θεόςέντονα μας παραγγέλλει «πρόσεχε σεαυτώ» (Δευτ. 15,9), ώστε, όπως ερμηνεύει ό Μ. Βασίλειος, ναμη γίνει ποτέ ό νους δούλος των παθών καί τα πάθη κατεξουσιάσουν την ψυχή καί λάθηανεπανόρθωτα κηλιδώσουν τη ζωή μας.
Ακριβώς για κάποια απερίσκεπτη καί ολέθρια ενέργεια μερικών ανθρώπων μας έκαμε λόγο τοσημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα.
Στήν περίπτωση των Γαδαρηνών
Το Ευαγγέλιο της σημερινής Κυριακής μας ξαναθύμισε τη θεραπεία από τον Κύριο μας ενόςπολύ δυστυχισμένου ανθρώπου. Ή φοβερή αιτία της δυστυχίας του ήταν ή «λεγεών», το πλήθος τοαποτρόπαιο πονηρών πνευμάτων, πού είχαν κατασκηνώσει στην ταλαίπωρη ψυχή του. Από εκείέπήγαζε ή αθλιότητα της ζωής του.
Κυριευμένος καί βασανιζόμενος από τον εσμό των απαίσιων υπάρξεων είχε καταντήσει όδυστυχής, μία απάνθρωπη σχεδόν κτηνώδης ύπαρξη. Μακριά από την κατοικία του, γυμνός,σπάζοντας τίς αλυσίδες έτρεχε άλλόφρων σε ερημικές περιοχές καί όταν κουραζόταν κατέφευγεγια να ξεκουρασθεϊ μέσα στα μνήματα, σιμά σε «σκωλήκων βρώμα καί δυσωδία».
Αυτόν τον άνθρωπο, «το έργο του διαβόλου» (Α' Ίω. 3,8), έσωσε ό Κύριος μας. Έδιωξε απόμέσα του τη λεγεώνα των πονηρών πνευμάτων καί την έστειλε σε αγέλη χοίρων. Του επανέφερε τηλογική δύναμη καί ψυχική γαλήνη καί τον μετέβαλε σε σώφρονα, όπως πρίν, άνθρωπο.
Πλην όμως καί αυτή ή ευαγγελική ιστορία δεν έχει ευχάριστο τέλος. Αιτία οί συμπατριώτεςτου θεραπευθέντος δαιμονιζομένου. Οι Γαδαρηνοί μετά το θαύμα συνάντησαν το θείο Λυτρωτήκαί τον παρακάλεσαν «άπελθείν άπ' αυτών». Να φύγει! 'Ηταν ανεπιθύμητο πρόσωπο!
Δεν έμοιαζαν με εκείνους τους ευγενείς Σαμαρείτες, τους συμπατριώτες της γνωστής μαςΣαμαρείτιδος, Αγ. Φωτεινής. Εκείνοι μετά την αποκαλυπτική συνομιλία του Σωτήρα Χριστού μετη Σαμαρείτιδα «ήρώτων μείναι παρ' αύτοϊς· καί έμεινεν εκεί δύο ημέρας» (Ίω. 4,40).
Οι Γαδαρηνοί έδιωξαν τον Ίησού Χριστό- Γιατί; Διότι έθεράπευσε το δαιμονιζόμενο; Διότι τουςάπήλλαξε από το βάρος καί την τρομοκρατία ενός μανιακού; Όχι! Τον παρεκάλεσαν να φύγει απόκοντά τους, διότι έβλαψε τα συμφέροντα τους. Τη μεγαλύτερη εντύπωση δεν τους προκάλεσε ήθεραπεία του άρρωστου συμπατριώτη τους, αλλά το πνίξιμο των χοίρων στη λίμνη. Αυτό τουςτρομοκράτησε. Την απώλεια των ζώων την ερμήνευσαν με το πονηρό τους μυαλό ως τιμωρία απότο Θεό, άφοΰ ό Νόμος απαγόρευε τη βρώση του χοίρινου, καί τη συνδύασαν με άλλεςμελλοντικές τιμωρίες για άλλες παραβάσεις τους.
Έτσι με κυριαρχούσα στο μυαλό τους την ιδέα του συμφέροντος διέπραξαν οί Γαδαρηνοί τημεγαλύτερη απερισκεψία της ζωής τους διώχνοντας τον Κύριο από κοντά τους. Ασφαλώς καί αυτούςθα είχε υπόψη του ο ευαγγελιστής Ιωάννης, όταν σημείωνε το μελαγχολικό του συμπέρασμα στονπρόλογο του Ευαγγελίου του: «είς τα ίδια ήλθε {ό Υίός του Θεού), καί οί ίδιοι αυτόν ου παρέλαβαν»(Ίω, 1,11).
Στήν περίπτωση των χριστιανών
Αυτή ή «ευγενική» («ήρώτησαν», δηλ. παρακάλεσαν μας είπε ό ιερός Ευαγγελιστής) αποπομπήτου Ίησού δεν υπήρξε Ιστορικό «προνόμιο» μόνο των Γαδαρηνών της Γαλιλαίας. Έμελλε ναεπαναληφθεί καί στη ζωή των ανθρώπων, πού έπίστευσαν στόν Ίησού Χριστό καί το Ευαγγέλιο,Ιδίως σε ήμερες πού έχει εφαρμογή ό προφητικός λόγος: «εγγίζει μοι ό λαός ούτος τω στόματιαυτών καί τοις χείλεσι με τιμά, ή δε καρδία αυτών πόρρω απέχει άπ' εμού» (Ματθ. 15,8),
Καί το διώξιμο του Ίησοϋ, το ήσυχο καί ευγενικό, συμβαίνει όταν νομίσουμε -οι δυστυχείς-ότι ή παρουσία του βλάπτει τα συμφέροντα μας.
Πόσοι, για παράδειγμα, νέοι χριστιανοί, μολονότι αναγνωρίζουν τη θεότητα του, δεν τον θέλουνκοντά τους, προκειμένου ν' απολαύσουν απολαύσεις αθέμιτες, πού απαγορεύει ό Νόμος του.
Ή πόσοι άλλοι, πού πιστεύουν, -έτσι νομίζουν-, πού εκκλησιάζονται τακτικά, διώχνουν μετρόπο τον Ιησού από την εργασία τους, από τίς επιχειρήσεις τους κ.λπ., διότι έχουν την εσφαλμένηγνώμη, ότι χωρίς κάποιες παραβάσεις, πού Εκείνος δεν δέχεται, δεν πρόκειται να δουν προκοπή.Σέ τί διαφέρουν από τους Γαδαρηνούς του Ευαγγελίου; Ή σε καλύτερη μοίρα βρίσκονται, όσοιπροκειμένου να ικανοποιήσουν το πάθος της φιλοδοξίας καί φιλοπρωτίας δεν φιμώνουν ερμητικάτη φωνή της συνείδησης τους περιφρονώντας καί κανόνες δικαίου καί κανόνες ηθικής καίαξιοπρέπεια, απεμπολώντας στην αγορά των αξιωμάτων κάθε ιερό καί όσιο;
Δυστυχώς ή κατάκριτη καί αγενέστατη συμπεριφορά των Γαδαρηνών προς τον μακρόθυμοΙησού επαναλαμβάνεται καί από μας τους χριστιανούς, όταν ή παρουσία του θίγει τη φιληδονία,τη φιλαργυρία καί τη φιλοδοξία μας.
Τραγικό σφάλμα
Ασφαλώς,αργότερα, θα μετάνιωσαν οί Γαδαρηνοί.της Παλαιστίνης γι' αστή τη «μοιραία» απερισκεψία τους. Χριστέ τί κάναμε! Καί ίσως να μην είναι ανάμεσα σ' εκείνους πού «κόψονται καί κλαύσονται» όταν ξαναδούν τον περιφρονημένο Διδάσκαλο «έρχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως καί δόξης πολλής» (Ματθ. 24,30)
Με μας όμως τί γίνεται; Γιατί τόση ασυνέπεια μεταξύ θεωρίας καί πράξεως; Μεγαλύτερηγοητεία ασκεί ό κόσμος άπ' όση ό γλυκύτατος Κύριος, ό Λυτρωτής των ψυχών μας, ή διδασκαλίατου, ή θεία Λατρεία του, ή αιώνια Βασιλεία του; Πώς μας διαφεύγει ότι «παράγει το σχήμα τουκόσμου τούτου, ώστε οι χαίροντες {να είναι) ως μη χαίροντες, καί οι αγοράζοντες ως μη κατέχοντες, καί οί έχοντες γυναίκας ως μη έχοντες...» (Α' Κορ. 7,29-31).
Τρομερός ό λόγος, «διώχνω το Χριστό» καί κατάπτυστη ή πράξη των Γαδαρηνών. Καί όμως!Εάν δεν αποκτήσουμε την πρέπουσα συνέπεια, εάν τίς κρίσιμες ώρες δεν υποταχθεί το«συμφέρον» μας στο θέλημα του Ιησού Χρίστου, τότε αντιγράφουμε το θλιβερό τους παράδειγμα.Μη γένοιτο!
Αρχιμ.Χ.Π.Α-Φωνή Κυρίου
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ
Αυτόν τον άνθρωπο, «το έργο του διαβόλου» (Α' Ίω. 3,8), έσωσε ό Κύριος μας. Έδιωξε απόμέσα του τη λεγεώνα των πονηρών πνευμάτων καί την έστειλε σε αγέλη χοίρων. Του επανέφερε τηλογική δύναμη καί ψυχική γαλήνη καί τον μετέβαλε σε σώφρονα, όπως πρίν, άνθρωπο.
Πλην όμως καί αυτή ή ευαγγελική ιστορία δεν έχει ευχάριστο τέλος. Αιτία οί συμπατριώτεςτου θεραπευθέντος δαιμονιζομένου. Οι Γαδαρηνοί μετά το θαύμα συνάντησαν το θείο Λυτρωτήκαί τον παρακάλεσαν «άπελθείν άπ' αυτών». Να φύγει! 'Ηταν ανεπιθύμητο πρόσωπο!
Δεν έμοιαζαν με εκείνους τους ευγενείς Σαμαρείτες, τους συμπατριώτες της γνωστής μαςΣαμαρείτιδος, Αγ. Φωτεινής. Εκείνοι μετά την αποκαλυπτική συνομιλία του Σωτήρα Χριστού μετη Σαμαρείτιδα «ήρώτων μείναι παρ' αύτοϊς· καί έμεινεν εκεί δύο ημέρας» (Ίω. 4,40).
Οι Γαδαρηνοί έδιωξαν τον Ίησού Χριστό- Γιατί; Διότι έθεράπευσε το δαιμονιζόμενο; Διότι τουςάπήλλαξε από το βάρος καί την τρομοκρατία ενός μανιακού; Όχι! Τον παρεκάλεσαν να φύγει απόκοντά τους, διότι έβλαψε τα συμφέροντα τους. Τη μεγαλύτερη εντύπωση δεν τους προκάλεσε ήθεραπεία του άρρωστου συμπατριώτη τους, αλλά το πνίξιμο των χοίρων στη λίμνη. Αυτό τουςτρομοκράτησε. Την απώλεια των ζώων την ερμήνευσαν με το πονηρό τους μυαλό ως τιμωρία απότο Θεό, άφοΰ ό Νόμος απαγόρευε τη βρώση του χοίρινου, καί τη συνδύασαν με άλλεςμελλοντικές τιμωρίες για άλλες παραβάσεις τους.
Έτσι με κυριαρχούσα στο μυαλό τους την ιδέα του συμφέροντος διέπραξαν οί Γαδαρηνοί τημεγαλύτερη απερισκεψία της ζωής τους διώχνοντας τον Κύριο από κοντά τους. Ασφαλώς καί αυτούςθα είχε υπόψη του ο ευαγγελιστής Ιωάννης, όταν σημείωνε το μελαγχολικό του συμπέρασμα στονπρόλογο του Ευαγγελίου του: «είς τα ίδια ήλθε {ό Υίός του Θεού), καί οί ίδιοι αυτόν ου παρέλαβαν»(Ίω, 1,11).
Στήν περίπτωση των χριστιανών
Αυτή ή «ευγενική» («ήρώτησαν», δηλ. παρακάλεσαν μας είπε ό ιερός Ευαγγελιστής) αποπομπήτου Ίησού δεν υπήρξε Ιστορικό «προνόμιο» μόνο των Γαδαρηνών της Γαλιλαίας. Έμελλε ναεπαναληφθεί καί στη ζωή των ανθρώπων, πού έπίστευσαν στόν Ίησού Χριστό καί το Ευαγγέλιο,Ιδίως σε ήμερες πού έχει εφαρμογή ό προφητικός λόγος: «εγγίζει μοι ό λαός ούτος τω στόματιαυτών καί τοις χείλεσι με τιμά, ή δε καρδία αυτών πόρρω απέχει άπ' εμού» (Ματθ. 15,8),
Καί το διώξιμο του Ίησοϋ, το ήσυχο καί ευγενικό, συμβαίνει όταν νομίσουμε -οι δυστυχείς-ότι ή παρουσία του βλάπτει τα συμφέροντα μας.
Πόσοι, για παράδειγμα, νέοι χριστιανοί, μολονότι αναγνωρίζουν τη θεότητα του, δεν τον θέλουνκοντά τους, προκειμένου ν' απολαύσουν απολαύσεις αθέμιτες, πού απαγορεύει ό Νόμος του.
Ή πόσοι άλλοι, πού πιστεύουν, -έτσι νομίζουν-, πού εκκλησιάζονται τακτικά, διώχνουν μετρόπο τον Ιησού από την εργασία τους, από τίς επιχειρήσεις τους κ.λπ., διότι έχουν την εσφαλμένηγνώμη, ότι χωρίς κάποιες παραβάσεις, πού Εκείνος δεν δέχεται, δεν πρόκειται να δουν προκοπή.Σέ τί διαφέρουν από τους Γαδαρηνούς του Ευαγγελίου; Ή σε καλύτερη μοίρα βρίσκονται, όσοιπροκειμένου να ικανοποιήσουν το πάθος της φιλοδοξίας καί φιλοπρωτίας δεν φιμώνουν ερμητικάτη φωνή της συνείδησης τους περιφρονώντας καί κανόνες δικαίου καί κανόνες ηθικής καίαξιοπρέπεια, απεμπολώντας στην αγορά των αξιωμάτων κάθε ιερό καί όσιο;
Δυστυχώς ή κατάκριτη καί αγενέστατη συμπεριφορά των Γαδαρηνών προς τον μακρόθυμοΙησού επαναλαμβάνεται καί από μας τους χριστιανούς, όταν ή παρουσία του θίγει τη φιληδονία,τη φιλαργυρία καί τη φιλοδοξία μας.
Τραγικό σφάλμα
Ασφαλώς,αργότερα, θα μετάνιωσαν οί Γαδαρηνοί.της Παλαιστίνης γι' αστή τη «μοιραία» απερισκεψία τους. Χριστέ τί κάναμε! Καί ίσως να μην είναι ανάμεσα σ' εκείνους πού «κόψονται καί κλαύσονται» όταν ξαναδούν τον περιφρονημένο Διδάσκαλο «έρχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως καί δόξης πολλής» (Ματθ. 24,30)
Με μας όμως τί γίνεται; Γιατί τόση ασυνέπεια μεταξύ θεωρίας καί πράξεως; Μεγαλύτερηγοητεία ασκεί ό κόσμος άπ' όση ό γλυκύτατος Κύριος, ό Λυτρωτής των ψυχών μας, ή διδασκαλίατου, ή θεία Λατρεία του, ή αιώνια Βασιλεία του; Πώς μας διαφεύγει ότι «παράγει το σχήμα τουκόσμου τούτου, ώστε οι χαίροντες {να είναι) ως μη χαίροντες, καί οι αγοράζοντες ως μη κατέχοντες, καί οί έχοντες γυναίκας ως μη έχοντες...» (Α' Κορ. 7,29-31).
Τρομερός ό λόγος, «διώχνω το Χριστό» καί κατάπτυστη ή πράξη των Γαδαρηνών. Καί όμως!Εάν δεν αποκτήσουμε την πρέπουσα συνέπεια, εάν τίς κρίσιμες ώρες δεν υποταχθεί το«συμφέρον» μας στο θέλημα του Ιησού Χρίστου, τότε αντιγράφουμε το θλιβερό τους παράδειγμα.Μη γένοιτο!
Αρχιμ.Χ.Π.Α-Φωνή Κυρίου
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ