Γιά μιαν ακόμη Κυριακή αδελφοί μου η αγία μας Εκκλησία μάς μιλάει για τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου μας. Σήμερα εορτάζουμε τα μεθέορτα της εορτής και σε αυτό το αποστολικό ανάγνωσμα ο Απόστολος Παύλος παρουσιάζει την εσωτερική ζωή που διακατέχει το ιεραποστολικό του έργο: «Συσταυρώνομαι με το Χριστό, δεν ζω πια εγώ, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός».
Είναι σημαντικό να παρουσιάσουμε στην αγάπη σας το νόημα των φράσεων του αποστόλου αφού πρώτα λάβουμε υπ΄ όψιν μας πως και το Ευαγγέλιο όλο μάς δείχνει την σταυρική οδό του Κυρίου. Είναι αδύνατον να μιλούμε για την πνευματική μας προκοπή και ανέλιξη προς τις αρετές και τα χαρίσματα της Εκκλησίας χωρίς την προσωπική μας σταύρωση και μάλιστα όχι όπως εμείς θέλουμε να σταυρωθούμε αλλά με τον τρόπο που σταυρώθηκε ο Χριστός.
Τι εννοούμε με αυτό;
Εννοούμε την αιτία για την οποία ανέβηκε ο Χριστός επάνω στον σταυρό, και για την οποία θα ανεβούμε και εμείς. Αυτό σημαίνει ότι ο σταυρός γίνεται πηγή νέας ζωής και απάρνηση του παλαιού τρόπου ζωής μου. Σε αυτή τη νέα ζωή την οποία ανοίγει ο Χριστός για εμάς, βαπτιζόμαστε λέγει σε άλλο σημείο ο Παύλος στο θάνατό Του, και έτσι εξομοιωνόμαστε με Αυτόν, την σταύρωση και την Ανάστασή Του. Μένει σε εμάς η σταυρική ζωή που πρέπει να ακολουθήσουμε ώστε να αποκτήσει νόημα η ζωή μου μετά το βάπτισμα, αλλιώς ακυρώνω την αποστολή μου και θα μένω στη χλιαρότητα της απραξίας μου. Με άλλα λόγια θα είμαι χριστιανός της κουβέντας και της πολυθρόνας, της δικαιολογίας και της αναβολής.
Ένα δεύτερο στοιχείο του σημερινού αποστολικού αναγνώσματος έχει να κάνει για την σχέση που έχουμε με τον σταυρό και τον κόσμο.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μάς ομιλεί για φυγή δική μας από τον κόσμο –πρώτο του Σταυρού μυστήριο- όταν ο κόσμος μάς εμποδίζει να δοθούμε στον Θεό, και φυγή του κόσμου από μέσα μας, δηλαδή όταν ο κόσμος εξακολουθεί να μάς απασχολεί με τις κακές του αναμνήσεις και λογισμούς – το δεύτερο του Σταυρού μυστήριο.
Αίρω – σηκώνω το σταυρό του Χριστού σημαίνει, ότι ο Χριστός γίνεται η ζωή μου, «ἡ ζωή ἡμῶν», έτσι η παρούσα ζωή μας, για όσους τουλάχιστον αποφασίσαμε να ζήσουμε τη ζωή μας «ἐν πίστει» είναι πλέον μονόδρομος, πορεία προς τον Γολγοθά με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Γι΄ αυτό δεν ταυτίζομαι με το πνεύμα του αμαρτωλού κόσμου και δεν εκφράζω το πνεύμα αυτό. Ταυτίζομαι με το ξύλο του σταυρού που είναι «ξύλο ζωῆς».
Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο εφικτό αδελφοί μου πρέπει και εμείς να σταυρώσουμε την αυταρέσκειά μας, κάτι που είναι πολύ δύσκολο όχι όμως και ακατόρθωτο.
Ένα τρίτο στοιχείο που απορρέει από τη συσταύρωσή μας με το Χριστό έχει να κάνει με τη ζωή η οποία θα αρέσει πια στο Χριστό. Δεν χάνω την προσωπικότητά μου αλλά Τον αποδέχομαι πλήρως τον Χριστό, ελεύθερα τον καλώ και τον θέλω στη ζωή μου. Καθώς θέλω τον Χριστό και το θέλημά Του σημαίνει ότι είμαι ελευθερωμένος από την εγωιστική μου κακότητα και διάλεξα την κοινωνία μου μαζί Του, σημαίνει ότι πόνεσα για την αδυναμία μου να αγωνιστώ και να συγχωρώ, σημαίνει πως είδα τη σκληρότητα και τα πάθη μου. Έτσι μόνο μπορώ να πω όπως ο Παύλος «Δεν ζω πια εγώ, ζει μέσα μου ο Χριστός».
Ζούμε σε έναν κόσμο, στον οποίο κυριαρχεί το αντισταυρικό πνεύμα. Έναν κόσμο που με μανία και χωρίς ηθική ζητάει την ικανοποίηση των παθών του, την καλοζωΐα και άνεση. Αυτός ο κόσμος τρομάζει από τον σταυρό και αυτό είναι φυσικό, αλλά καθώς τον απορρίπτει είναι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του όπως το έιτζ, τα ναρκωτικά, τα φοβερά διαζύγια.
Εμείς οι Χριστιανοί πρέπει να κάνουμε ένα μεγάλο αγώνα ώστε να μην αρνηθούμε το ήθος του Σταυρού του Κυρίου μας, την αγάπη και την θυσία, την προσφορά, την υπομονή και την ταπείνωση, τις δοκιμασίες και τις θλίψεις, Αμήν!
π. Σ.Τ.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ Ι.Μ. ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
Ένα δεύτερο στοιχείο του σημερινού αποστολικού αναγνώσματος έχει να κάνει για την σχέση που έχουμε με τον σταυρό και τον κόσμο.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μάς ομιλεί για φυγή δική μας από τον κόσμο –πρώτο του Σταυρού μυστήριο- όταν ο κόσμος μάς εμποδίζει να δοθούμε στον Θεό, και φυγή του κόσμου από μέσα μας, δηλαδή όταν ο κόσμος εξακολουθεί να μάς απασχολεί με τις κακές του αναμνήσεις και λογισμούς – το δεύτερο του Σταυρού μυστήριο.
Αίρω – σηκώνω το σταυρό του Χριστού σημαίνει, ότι ο Χριστός γίνεται η ζωή μου, «ἡ ζωή ἡμῶν», έτσι η παρούσα ζωή μας, για όσους τουλάχιστον αποφασίσαμε να ζήσουμε τη ζωή μας «ἐν πίστει» είναι πλέον μονόδρομος, πορεία προς τον Γολγοθά με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Γι΄ αυτό δεν ταυτίζομαι με το πνεύμα του αμαρτωλού κόσμου και δεν εκφράζω το πνεύμα αυτό. Ταυτίζομαι με το ξύλο του σταυρού που είναι «ξύλο ζωῆς».
Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο εφικτό αδελφοί μου πρέπει και εμείς να σταυρώσουμε την αυταρέσκειά μας, κάτι που είναι πολύ δύσκολο όχι όμως και ακατόρθωτο.
Ένα τρίτο στοιχείο που απορρέει από τη συσταύρωσή μας με το Χριστό έχει να κάνει με τη ζωή η οποία θα αρέσει πια στο Χριστό. Δεν χάνω την προσωπικότητά μου αλλά Τον αποδέχομαι πλήρως τον Χριστό, ελεύθερα τον καλώ και τον θέλω στη ζωή μου. Καθώς θέλω τον Χριστό και το θέλημά Του σημαίνει ότι είμαι ελευθερωμένος από την εγωιστική μου κακότητα και διάλεξα την κοινωνία μου μαζί Του, σημαίνει ότι πόνεσα για την αδυναμία μου να αγωνιστώ και να συγχωρώ, σημαίνει πως είδα τη σκληρότητα και τα πάθη μου. Έτσι μόνο μπορώ να πω όπως ο Παύλος «Δεν ζω πια εγώ, ζει μέσα μου ο Χριστός».
Ζούμε σε έναν κόσμο, στον οποίο κυριαρχεί το αντισταυρικό πνεύμα. Έναν κόσμο που με μανία και χωρίς ηθική ζητάει την ικανοποίηση των παθών του, την καλοζωΐα και άνεση. Αυτός ο κόσμος τρομάζει από τον σταυρό και αυτό είναι φυσικό, αλλά καθώς τον απορρίπτει είναι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του όπως το έιτζ, τα ναρκωτικά, τα φοβερά διαζύγια.
Εμείς οι Χριστιανοί πρέπει να κάνουμε ένα μεγάλο αγώνα ώστε να μην αρνηθούμε το ήθος του Σταυρού του Κυρίου μας, την αγάπη και την θυσία, την προσφορά, την υπομονή και την ταπείνωση, τις δοκιμασίες και τις θλίψεις, Αμήν!
π. Σ.Τ.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ Ι.Μ. ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ