ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΙΟΥ "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ"

 Ο θάνατος αποτελεί το αποκορύφωμα του μεγάλου μυστηρίου που περιβάλλει ολόκληρη τη ζωή του ανθρώπου.  Είναι το τελευταίο μυστήριο όπως το ονομάζουν οι Πατέρες της Εκκλησίας.  Για εκείνους που ζουν έξω από το χώρο της χριστιανικής πίστεως παραμένει το κατ΄εξοχήν γεγονός φθοράς και αφανισμού της ζωής, τραγικό και παράλογο που γεμίζει με φόβο και αμηχανία κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.  Για όσους όμως πιστεύουν στο νικητή του θανάτου, τον εκ νεκρών αναστάντα Κύριο, ο θάνατος χάνει τη τραγικότητά του και μεταμορφώνεται σ΄ένα γεγονός γεμάτο νόημα.  Γίνεται ένα πασχάλιο μυστήριο, διάβαση προς την αιώνια ζωή που πηγάζει από το κενό μνημείο του Ιησού.  Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δίνει μεγάλη σημασία στη προσφορά της αναίμακτης θυσίας που γίνεται υπέρ των κεκοιμημένων αναφέροντας πως ούτε οι προσφορές ούτε οι ελεημοσύνες γίνονται ανώφελα διότι όπως όταν εορτάζονται τα επινίκια των βασιλέων εγκωμιάζονται όσοι συνέβαλλαν στη νίκη και όσοι βρίσκονται στη φυλακή απελευθερώνονται, όταν όμως περάσει ο καιρός όσοι δεν πήραν χάρη δε τη παίρνουν πλέον.  Δεν νομοθετήθηκαν άσκοπα από τους Αγίους Αποστόλους οι ευχές υπέρ των απελθόντων κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας καθώς όταν ο λαός του Θεού μαζί με το ιερατείο υψώνει τα χέρια σε προσευχή, αυτό το κάνει για να ελκύσει τη θεική ευσπλαχνία της χωρίς όρια αγάπης του Θεού και ο καιρός της Θείας Λειτουργίας είναι ο καιρός για τα επινίκια.  Υπερθεματίζει ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων ρωτώντας, δε θα υποχωρήσει ο βασιλεύς στις επίμονες παρακλήσεις των δούλων του  ώστε να δώσει στους εξόριστους του άνεσιν των κολάσεων;  Ο Άγιος Αθανάσιος προσθέτει πως οι ψυχές μετέχουν ευεργεσίας τινός από την αναίμακτη θυσία. Εφ όσον δεν έχει βγει ακόμη η τελευταία απόφαση του Κριτή η καλύτερη στάση της Εκκλησίας είναι η στάση δέησης, η μνημόνευση των ονομάτων τους, η προσευχή υπέρ των νεκρών ούτως ώστε να τους θυμάται αιώνια ο Θεός.
 33 χρόνια πίσω στον χρόνο, μια χειμωνιάτικη νύχτα του Φεβρουαρίου, το νησί της ναυτοσύνης, η Άνδρος βυθίστηκε σε απύθμενο πένθος μαζί με το κουφάρι του πλοίου "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ".  28 ψυχές τόσο αναπάντεχα σκεπάστηκαν με τα αφρισμένα σάββανα του Αιγαίου.
Τη παραμονή της 23ης Φεβρουαρίου στο καθολικό της Ιεράς Μονής Παναχράντου τελέστηκε η καθιερωμένη από χρόνων Ιερά Αγρυπνία και το Μνημόσυνο υπέρ των θυμάτων του ναυαγίου, του π. Ευδοκίμου χοροστατούντος.  Το αναλόγιο εκοσμήθη υπό των μουσικολογιωτάτων ιεροψαλτών και εκλεκτών φίλων της Μονής Ευάγγελου Μπενά από την Ιερά Μητρόπολη Κηφισιάς και Απόστολου Ουσπέκ από τη Παναγία της Χώρας . Η  πρωτοβουλία ανήκει στον π. Αντώνιο Χορευτή του οποίου ο πατέρας συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πνιγέντες γεγονός που  επαινέθηκε από τον πολιό Καθηγούμενο Γέροντα Ευδόκιμο ο οποίος υποσχέθηκε πως όσο ζει και υπάρχει, αυτή η Εκδήλωση Μνήμης που αποτελεί ύψιστο Χρέος των Ανδριωτών όπου γης θα τελείται στο μοναστήρι.  Ποιος δεν έκλαψε εκείνη τη νύχτα ξαγρυπνώντας στη τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στο τηλέφωνο προσμένοντας ένα χαρμόσυνο άγγελμα εις μάτην διερωτήθηκε ο γέροντας προσθέτοντας πως αυτή η ημέρα ήταν ημέρα πένθους για όλη την Άνδρο.
Είναι γεγονός πως όλοι όσοι ομίλησαν μετά το πέρας της Ακολουθίας, τόσο ο π. Αντώνιος με το μεστό περιεχομένου και βαθειά Θεολογικό λόγο του όσο και ο διακεκριμένος καθηγητής επικοινωνιολογίας κ. Διαμαντής Μπασαντής που επισήμανε ότι οι νεκροί συνεχίζουν να ζουν όσο τους θυμόμαστε υπερτονίζοντας την ανάγκη ύπαρξης ατομικής και συλλογικής μνήμης ως κατ΄εξοχήν κινητήριας δύναμης διαμόρφωσης της συνείδησης του κοινωνικού γίγνεσθαι, αλλά και ο δήμαρχος Άνδρου κ. Θεοδόσης Σουσούδης με τον απαράμιλλο λακωνισμό που τον διακρίνει όσο και ο έπαρχος Άνδρου κ. Δημήτριος Λότσαρης με την σοφή σιωπή του λόγω εντόνου συγκινήσεως  που μας δίδαξαν αμφότεροι πολλά, συγκίνησαν τους προσκυνητές που τίμησαν το κάλεσμα για προσευχή υπέρ των αδερφών μας.  Το αποκορύφωμα της εκδηλώσεως ασφαλώς ήταν η τήρηση ενός λεπτού σιγής και το προσκλητήριο που κάλεσε ο δήμαρχος Άνδρου κ. Σουσούδης αναφέροντας έναν προς έναν τους κεκοιμημένους, όταν όλοι οι συμπροσευχόμενοι με ένα στόμα και εμφανή τη συγκίνηση απαντούσαν απών.  Ακολούθησε το παραδοσιακό κέρασμα στη τράπεζα της Μονής.  Ας τους έχει ο Θεός αιώνια στη μνήμη του κι εμείς ας είμαστε πάντοτε έτοιμοι για το τελευταίο ταξίδι μας γιατί αν "σήμερα είμεθα εν τω βίω, αύριο εν τω μνημείω".