του σεβ. Μητροπολίτη Σύρου Δωρόθεου Β΄, από το σαββατιάτικο ένθετο της εφημερίδας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ για την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.
Ποιος κομίζει το φως; Ρητορική και ίσως αφελής για πολλούς η ερώτηση, δεδομένου ότι ουδείς ψυχικά και σωματικά υγιής άνθρωπος θα μπορούσε να μισεί και να φοβάται το φως, την πηγή της ζωής πάνω στον πλανήτη μας.
Εκτός,όμως, από το υλικό φως, υπάρχει και ένα άλλο φως, ηθικό και πνευματικό, και γι’αυτό πολύ σπουδαιότερο από το ηλιακό!
Είναι το φως της αλήθειας, της ειλικρίνειας, της τιμιότητας, της ευθύτητας, της διαφάνειας...
Είναι το φως που άπλετο φωτίζει τη ζωή και τις πράξεις μας, τις κινήσεις και τις επιλογές μας! Είναι το φως που, σε κάθε έκφραση της κοινωνικότητάς μας, μετράει και ζυγίζει την αυθεντικότητά μας, δοκιμάζει τον χαρακτήρα μας και αποκαλύπτει την ποιότητα των κινήτρων μας.
Και,δυστυχώς, αυτό το φως είναι που φοβόμαστε, απ’ αυτό το φως έχουμε λόγους να κρυβόμαστε, με την ίδια ενοχή που ένιωσε ο Αδάμ όταν αποκαλύφθηκε η παρακοή!
Η εξήγηση,απλή και από αιώνων γνωστή!
«Πας ο φαύλα πράσσων μισεί το φως και ουκ έρχεται προς το φως, ίνα μη ελεγχθή τα έργα αυτού». (Ιω. 3,19-21)
Στην Πολιτεία του Πλάτωνα αναφέρεται η άποψη ότι «ουδείς εκών δίκαιος», ότι, δηλαδή,κανείς δεν είναι με τη θέλησή του δίκαιος, αλλά αναγκάζεται να γίνει ή να φαίνεται δίκαιος από τον φόβο της αποκάλυψης και της τιμωρίας.
Ενας τέτοιος άνθρωπος, όμως, δεν μπορεί ούτε να θεωρηθεί ούτε να είναι δίκαιος και ηθικός!
Αληθινά δίκαιος και ηθικός δεν είναι ο άνθρωπος που φοβάται ή δεν μπορεί να γίνει άδικος ή ανήθικος, αλλά αυτός που επιλέγει συνειδητά να είναι ηθικός και δίκαιος, ακόμα και αν είναι μόνος του, ακόμα κι αν κανείς δεν πρόκειται να τον ελέγξει ή να τον δει!
Είναι και ζει αληθινά ελεύθερος και ευτυχής, γιατί δεν έχει τίποτα να κρύψει, δεν έχει για τίποτα να ντραπεί, δεν έχει λόγο από κανέναν να κρυφτεί.
Η ζωή του,διάφανη και καθαρή, γνήσια και αυθεντική!
Χωρίς φόβο, ζει στο φως, αγαπά το φως, γίνεται ο ίδιος φως...
Και, πολύ περισσότερο, φωτίζει, αν είναι χριστιανός!
Χριστιανός,όμως, αληθινός, που ζει εν Χριστώ και κατά Χριστόν, όχι επειδή φοβάται την Κόλαση, αλλά επειδή αγαπάει τον Χριστό!
Ολοι διεκδικούμε τη νομιμότητα και την ηθικότητα, αλλά ταυτόχρονα φοβόμαστε τη διαφάνεια και κατασκευάζουμε προσωπικά δεδομένα για να μην ελεγχθούν τα έργα μας...
Ενας σωστός πολίτης, όμως, και αληθινός χριστιανός πράττει και νόμιμα και ηθικά,επειδή το θέλει αληθινά.
Η Εκκλησία είναι «πόλις επί όρους κειμένη», κατά τον κυριακό λόγο, και η ζωή των αληθινών χριστιανών είναι -πρέπει να είναι- διαφανής, φως πάνω στον λυχνοστάτη, ώστε όλοι να βλέπουν τα έργα τους και να δοξάζουν τον Θεό!
Αλλα ο διαφανής άνθρωπος είναι και πνευματικά ελεύθερος και εξ ορισμού υπεύθυνος! Δεν θα θελήσει τις συνειδητές επιλογές και πράξεις του να κρύψει, αλλά και σε κάθε περίπτωση θα τις υπερασπίσει!
Οι πρώτοι χριστιανοί, όταν καλούνταν να δηλώσουν το αντικείμενο της πίστης και της ελπίδας τους, δεν κρύβονταν πίσω από προσωπικά ή άλλα δεδομένα, αλλά βάδιζαν ακόμα και στο μαρτύριο με το «χριστιανός ειμί» στα χείλη!
Στις προκλήσεις και στα αδιέξοδα των σημερινών όντως χαλεπών καιρών την απάντηση θα δώσουν και τη διέξοδο θα προσφέρουν μόνο όσοι έχουν συναίσθηση ότι ζουν υπό το βλέμμα του Θεού!
Εκτός,όμως, από το υλικό φως, υπάρχει και ένα άλλο φως, ηθικό και πνευματικό, και γι’αυτό πολύ σπουδαιότερο από το ηλιακό!
Είναι το φως της αλήθειας, της ειλικρίνειας, της τιμιότητας, της ευθύτητας, της διαφάνειας...
Είναι το φως που άπλετο φωτίζει τη ζωή και τις πράξεις μας, τις κινήσεις και τις επιλογές μας! Είναι το φως που, σε κάθε έκφραση της κοινωνικότητάς μας, μετράει και ζυγίζει την αυθεντικότητά μας, δοκιμάζει τον χαρακτήρα μας και αποκαλύπτει την ποιότητα των κινήτρων μας.
Και,δυστυχώς, αυτό το φως είναι που φοβόμαστε, απ’ αυτό το φως έχουμε λόγους να κρυβόμαστε, με την ίδια ενοχή που ένιωσε ο Αδάμ όταν αποκαλύφθηκε η παρακοή!
Η εξήγηση,απλή και από αιώνων γνωστή!
«Πας ο φαύλα πράσσων μισεί το φως και ουκ έρχεται προς το φως, ίνα μη ελεγχθή τα έργα αυτού». (Ιω. 3,19-21)
Στην Πολιτεία του Πλάτωνα αναφέρεται η άποψη ότι «ουδείς εκών δίκαιος», ότι, δηλαδή,κανείς δεν είναι με τη θέλησή του δίκαιος, αλλά αναγκάζεται να γίνει ή να φαίνεται δίκαιος από τον φόβο της αποκάλυψης και της τιμωρίας.
Ενας τέτοιος άνθρωπος, όμως, δεν μπορεί ούτε να θεωρηθεί ούτε να είναι δίκαιος και ηθικός!
Αληθινά δίκαιος και ηθικός δεν είναι ο άνθρωπος που φοβάται ή δεν μπορεί να γίνει άδικος ή ανήθικος, αλλά αυτός που επιλέγει συνειδητά να είναι ηθικός και δίκαιος, ακόμα και αν είναι μόνος του, ακόμα κι αν κανείς δεν πρόκειται να τον ελέγξει ή να τον δει!
Είναι και ζει αληθινά ελεύθερος και ευτυχής, γιατί δεν έχει τίποτα να κρύψει, δεν έχει για τίποτα να ντραπεί, δεν έχει λόγο από κανέναν να κρυφτεί.
Η ζωή του,διάφανη και καθαρή, γνήσια και αυθεντική!
Χωρίς φόβο, ζει στο φως, αγαπά το φως, γίνεται ο ίδιος φως...
Και, πολύ περισσότερο, φωτίζει, αν είναι χριστιανός!
Χριστιανός,όμως, αληθινός, που ζει εν Χριστώ και κατά Χριστόν, όχι επειδή φοβάται την Κόλαση, αλλά επειδή αγαπάει τον Χριστό!
Ολοι διεκδικούμε τη νομιμότητα και την ηθικότητα, αλλά ταυτόχρονα φοβόμαστε τη διαφάνεια και κατασκευάζουμε προσωπικά δεδομένα για να μην ελεγχθούν τα έργα μας...
Ενας σωστός πολίτης, όμως, και αληθινός χριστιανός πράττει και νόμιμα και ηθικά,επειδή το θέλει αληθινά.
Η Εκκλησία είναι «πόλις επί όρους κειμένη», κατά τον κυριακό λόγο, και η ζωή των αληθινών χριστιανών είναι -πρέπει να είναι- διαφανής, φως πάνω στον λυχνοστάτη, ώστε όλοι να βλέπουν τα έργα τους και να δοξάζουν τον Θεό!
Αλλα ο διαφανής άνθρωπος είναι και πνευματικά ελεύθερος και εξ ορισμού υπεύθυνος! Δεν θα θελήσει τις συνειδητές επιλογές και πράξεις του να κρύψει, αλλά και σε κάθε περίπτωση θα τις υπερασπίσει!
Οι πρώτοι χριστιανοί, όταν καλούνταν να δηλώσουν το αντικείμενο της πίστης και της ελπίδας τους, δεν κρύβονταν πίσω από προσωπικά ή άλλα δεδομένα, αλλά βάδιζαν ακόμα και στο μαρτύριο με το «χριστιανός ειμί» στα χείλη!
Στις προκλήσεις και στα αδιέξοδα των σημερινών όντως χαλεπών καιρών την απάντηση θα δώσουν και τη διέξοδο θα προσφέρουν μόνο όσοι έχουν συναίσθηση ότι ζουν υπό το βλέμμα του Θεού!